PARA PEJZAŻY

Para pejzaży nawiązuje do gabinetowego malarstwa, które rozwój swój osiągnęło w XVII stuleciu, a w wieku XVIII było wciąż popularnym gatunkiem dekoracyjnym. Zestawienie obrazków w pary owe dekoracyjne walory dodatkowo intensyfikowało. Tu malarz zaproponował rodzaj zabawy - skontrastowanie italianizującego typu krajobrazu z ruinami i daleką panoramą na wzgórza w tle z pejzażem typowo północnym, w którym pośród drzew dominuje charakterystyczny motyw świerka, a w oddali widoczna jest panorama miasteczka z wieżą kościelną typową dla Europy Północnej lub Środkowej. Myśliwi polują na ukrywającą się w zaroślach zwierzynę. Motyw ten w zestawieniu z drugą kompozycją nabiera dodatkowej, nieco frywolnej wymowy: lufa strzelby wymierzona jest prosto w kobiecą postać na drugim obrazku. Przystanęła ona ze swym koszem i ze znaczącym wyrazem twarzy zdaje się spoglądać w stronę myśliwych.

Autorem kompozycji jest najpewniej osiemnastowieczny malarz austriacki, któremu nieobcy był zarówno nurt italianizujący w pejzażu jak i krajobraz rodzimy. Widoczny tu wpływ malarstwa flamandzkiego, zwłaszcza Adriaena Fransa Boudewijnsa (1644-1711) jest zrozumiały z tego względu, iż od XVII i poprzez cały wiek XVIII w Austrii czynnych było bardzo wielu malarzy z Niderlandów, pozostających w owym czasie pod panowaniem habsburskim. Obrazki malowane są z dużą swadą artystyczną, którą jednak w dużym stopniu deprecjonuje stan ich zachowania i rozległe zabiegi konserwatorskie.