Kompozycja, 1962 r.

"Czuję (i myślę), że akt twórczy, instynkt tworzenia, odczuwanie metafizyczne, odczuwanie zmysłowe, niepokoje twórcze - ta wewnętrzna, nieustanna, szarpanina wyobraźni i odczuć z rzeczywistością zewnętrzną i całą resztą, z której składa się życie i praca malarza, w swej najgłębszej istocie oczywiście, jest takie samo dziś, jakie było dla Van Gogha".
Marek Oberländer

Enigmatyczna kompozycja, pochodząca z lat 60., to dzieło Marka Oberländera, jednego z najważniejszych polskich twórców powojennych. Jego pierwszym ważnym wystąpieniem artystycznym była wystawa w Arsenale. Zaprezentował na niej obrazy, w których mierzył się z martyrologią narodu żydowskiego w czasie II wojny światowej. Ich stylistykę określano jako "realizm ekspresyjny" - Oberländer stosował w nich niemal brutalny ascetyzm środków i uproszczony modelunek. Tematykę stanowiły zdegradowane, brzydkie przedmioty, ukazane w oszczędnej kolorystyce. Ostentacyjny antyestetyzm, powiązany z wzmacnianiem wyrazu kompozycji, był protestem przeciwko koloryzmowi.
Choć jury wystawy w Arsenale pominęło dzieła zaprezentowane przez Marka Oberländera, artysta został nagrodzony przez tygodnik "Po Prostu". Nagroda stała się początkiem współpracy. Malarz założył Salon Wystawowy "Po Prostu", którym kierował do końca jego istnienia w 1961. W 1959 odbyła się tam jego pierwsza wystawa indywidualna. Następnie w analogiczny sposób współpracował z "Nową Kulturą" i "Współczesnością". Artysta, realizujący swoje pasje organizacyjno-społecznikowskie, stworzył kilka z pierwszych galerii sztuki współczesnej w Warszawie. Równolegle do działalności społecznej Marek Oberländer malował. Z czasem jego prace straciły nieco na pierwotnej brutalności, a zyskały na kameralnym nastroju. Tworzył psychologiczne portrety, martwe natury, sceny rodzajowe - czasem zwracał się ku abstrakcji. Za sprawą deformacji postać ludzka stawała się w jego pracach wyrazistym znakiem plastycznym indywidualnego przeżycia. Metamorficzny, maksymalnie zsyntezowany portret człowieka często inspirowany był światem przyrody, skąd brało się odrealnienie, stylizacja, owadopodobne kształty.
W latach 1961-63 powstała seria "Sylwetki". Temat stanowiła syntetyczna, uproszczona, zazwyczaj wertykalna figura kobieca. Oberländer operował szerokim spektrum środków wyrazu ekspresji, tworzył wibrującą, niespokojną powierzchnię płótna. Plątanina cienkich linii, swobodne rozpryski, nacieki prześwitującej farby wzmacniały niepokojący i egzystencjalny nastrój. "Torsy" i "Szkielety" niejednokrotnie porównywano do figur osiowych Jana Lebensteina. I jedne, i drugie kojarzą się mimo woli z taszystowskimi rysunkami Wolsa, przywodzącymi na myśl anatomiczne preparaty.
W 1963 Marek Oberländer wyjechał do Francji. Wielokrotnie wystawiał swoje prace w Europie. Z czasem jego styl uległ zmianie - pod wpływem poważnej choroby artysta zaczął tworzyć obrazy niemal abstrakcyjne o silnych wartościach fakturalnych. Z czasem zniknęła aluzyjna postać ludzka, która stała się ikoniczną częścią jego twórczości. Jego późne obrazy to impresjonistyczne pejzaże, utrzymane w optymistycznej aurze. Dużą część spuścizny Marka Oberländera w 1977 przekazano Muzeum Narodowemu we Wrocławiu. Część zaś pozostaje rozproszona.
W latach 1946-48 uczył się w Liceum Sztuk Plastycznych w Warszawie. Następnie w latach 1948-53 studiował w warszawskiej ASP. W 1955, wraz z Elżbietą Grabską, Janem Dziędziorą i Jackiem Sienickim był współorganizatorem Ogólnopolskiej Wystawy Młodej Plastyki, która pod nazwą "Arsenału" weszła do legendy polskiej sztuki współczesnej. Jednym z symboli postawy i stylistyki "arsenałowej" stał się pokazany na tej wy-stawie obraz Oberländera Napiętnowani. W latach 1956-61 artysta kierował galerią działającą pod patrontem tygodników kulturalno-społecznych, kolejno: "Po Prostu", "Nowej Kultury" i "Współczesności". Wybór najlepszych prac ze swego dorobku artystycznego przekazał w 1977 Muzeum Narodowemu we Wrocławiu.

PODATKI i OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.