Chór męski (II wersja), 1973 r.

"W latach 70. i 80. (…) zainstalowany przemocą w Polsce komunizm, mimo że stracił wówczas represyjną brutalność, zachował swoją istotę. (…) Nadchodził czas, gdy nie sposób już było dalej ignorować rzeczywistości lub też przesłonić ją szczelnie nachalną propagandą. Masakra na Wybrzeżu w roku 1970, radomskie 'ścieżki zdrowia' roku 1976 to potężne ciosy w narodową lawę, która pod ich wpływem zaczyna się kruszyć. Wobec tych zdarzeń tworzy się zorganizowana opozycja i również sztuka zmuszona jest zająć konkretne stanowisko i znaleźć sposoby ich opisu. Jednym z nich staje się nobilitowana do rangi środka artystycznego wyrazu brzydota i specyficznie traktowana, zdeformowana ludzka figura. (…) Nie chodziło o 'pokraczność' fizyczną, lecz duchową, będącą efektem egzystencji w 'pokracznym', komunistycznym systemie, zakłamanym i opartym na przemocy. (…) Podobną postawę artystyczną przyjęło pokolenie artystów lat 70., przede wszystkim dwaj wielcy jego przedstawiciele - Marek Sapetto i Wiesław Szamborski. To oni jako jedni z pierwszych dostrzegli agresywną brzydotę komunistycznej Polski. Na obrazach swych obnażyli mizerię codzienności (W. Szamborski, Obiad, 1967), teatralność partyjnych ceremonii i porachunki zwalczających się koterii (W. Szamborski, Stosunki znajomości, 1971). Malarstwo Sapetty i Szamborskiego przedstawia człowieka, który nie tylko przemija, starzeje się, brzydnie, ale ponadto jeszcze przegrywa siebie, ulegając przemocy, zdradzając samego siebie, swe marzenia, ideały, najbliższych, donosząc, zmieniając się w tępego aparatczyka lub biernego obserwatora dramatu" (Łukasz Kossowski, z opisu wystawy "Cudowne lata . Muzyka, poezja, malarstwo . Lata 70., 80.", Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza w Warszawie, 2009).

W 1966 roku ukończył ASP w Warszawie, w pracowni malarstwa Michała Byliny. Jest profesorem ASP. Uprawia malarstwo i grafikę. W latach 1968-74 współpracował i wystawiał wspólnie z Wiesławem Szamborskim. Jego obrazy z lat 70. noszą znamiona nowej figuracji. Drażniąca, czasem wręcz kakofoniczna kolorystyka i nonszalancki sposób malowania demonstrowały krytyczne nastawienie do współczesnych zjawisk społecznych oraz do zastanych w chwili debiutu tendencji w sztuce. Ukazywał świat nieupiększony, ośmieszał ludzkie przywary. W okresie późniejszym sztuka artysty staje się mniej agresywna, a bardziej refleksyjna - kompozycje są uporządkowane, powściągliwe, klarowne, niekiedy wręcz uderzające lapidarnością. Od lat 80., Marek Sapetto komentuje w swych obrazach rzeczywistość społeczno-polityczną: "Okrągły stół" (1995 r.), "Hyde Park", "Pęknięte lustro" (1996).


PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite".