Portret Pierota II, 1983

Urodził się w Pohulance k. Zawiercia, zmarł w Krakowie. Studiował w krakowskiej ASP. Dyplom uzyskał w 1969 roku w pracowni malarstwa Wacława Taranczewskiego. Od 1973 roku aż do śmierci, wykładał malarstwo na Wydziale Grafiki w macierzystej uczelni. W 1989 roku otrzymał tytuł profesora. W latach 90. był też profesorem Europejskiej Akademii Sztuk w Warszawie. W swej twórczości czerpał inspiracje ze sztuki Młodej Polski, impresjonizmu, secesji i kultury Dalekiego Wschodu. Stworzył własną wizję współczesnego świata. Malował portrety, autoportrety, erotyki, sceny mitologiczne, religijne, alegorie, w jego obrazach szczególne miejsce zajmowały wizerunki dzieci. Od lat 80. często podróżował na południe Europy, malował w plenerze egzotyczną roślinność, architekturę. Sam uważał się, i może być uważany, za kontynuatora polskiego modernizmu.