Szare Perspektywy, 1972 r.

Przedmiot zainteresowań twórczych Marii Teresy Chojnackiej to działania z zakresu obróbki tkanin - jest autorką m.in. kilimów, gobelinów reliefowych, sumaków oraz żakardów. Artystka już od pierwszych lat studiów współtworzyła zjawisko określane przez krytyków polskich oraz zagranicznych mianem "polskiej szkoły tkaniny". Eksperymentowała z technikami żakardów, gobelinów, ale także kilimów, sumaków, tkanin nicielnicowych oraz wielonicielnicowych. W centrum artystycznych zainteresowań Chojnackiej była struktura tkanin oraz różnorodne możliwości, jakie można uzyskać w przypadku faktur. Z niezwykłą wirtuozerią oraz łatwością proponowała w swoich realizacjach coraz to nowe rodzaje węzłów tkackich, a także łączyła różne rodzaje splotów w obrębie jednej pracy. Tkaczka z upodobaniem stosowała wszelkiego rodzaju ażury oraz prześwity, które zachwycały pomysłowością oraz wyczuciem formy. Dzięki takim działaniom osiągała na swoich tkaninach efekty zbliżone do wrażeń właściwych płaskorzeźbie. Artystka była twórczynią, która za pomocą nieskrępowanej wyobraźni wciąż odkrywała niewyczerpane możliwości tkaniny.
Maria Teresa Chojnacka należała do grupy uczniów prof. Eleonory Plutyńskiej, której członkowie osiągnęli sukces oraz stali się rozpoznawalni na międzynarodową skalę po jednym z ważniejszych wydarzeń dotyczących polskiej tkaniny - I Biennale Tkaniny Artystycznej w Lozannie w 1962 roku. Powszechnie wiodąca prym estetyka gładkiej oraz reprezentacyjnej tkaniny w stylu francuskiego gobelinu została zastąpiona przez nowe trendy i fascynacje. Polscy młodzi twórcy zaproponowali nowe rozwiązania - grubą nierówno przędzoną wełnę oraz owcze runo w towarzystwie bawełnianych sznurów oraz skóry. Dodatkowo zastosowali szorstką oraz mięsistą fakturę, co czyniło ich wyroby ekscentrycznymi jak na owe czasy. Tkanina przestała być dodatkiem do wnętrza oraz mebli, a stała się samoistnym obiektem artystycznym. Echa zagranicznych sukcesów odbiły się w Polsce, co zaowocowało zmianą w mentalności artystów, jak również krytyków oraz publiczności.
Przy okazji forum lozańskiego w 1969 roku, Irena Huml tak opisywała twórczość Chojnackiej: "Zwłaszcza tkaniny Marii Chojnackiej i Janiny Tworek-Pierzgalskiej podbudowały autorytet polskiej szkoły. Pierwsza z nich zniosła wzbogacone widzenie
struktury tkackiej i tworzywa. Jej prace poddane ścisłym rygorom konstrukcji nie były równocześnie pozbawione emocji. Pokazana na Biennale oszczędna, w naturalnym kolorze sizalu utrzymana kompozycja ’Mat królowi’ Chojnackiej frapowała zgęszczonym sumakowym splotem użytym do wypełnienia co drugiego kwadratu szachownicowej kompozycji. Sposób, w jaki artystka używała różnych splotów dla wprowadzenia i wykorzystania efektów światła i cienia, przypominał żywo wykonanie rzeźbiarskiego,
misternie cyzelowanego wypukłego reliefu. Przy czym reliefowe tkaniny Chojnackiej miały przyrodzoną materiałowi mięsistość i chropowatość, a równocześnie połysk i wewnętrzne ciepło" (Irena Huml, Współczesna tkanina polska, Warszawa 1989, s. 40).
Maria Teresa Chojnacka unikała opowiadania o swoich pracach oraz tłumaczenia ich znaczeń. Artystka w rozmowach twierdziła, że to użyte sploty opowiadają historię. Ważnymi elementami, które dają pewne wskazówki, co do tematów podejmowanych
przez artystkę, są tytuły jej prac. W 1967 roku Chojnacka poszła o krok dalej i stworzyła cykl tkanin "pisanych", w ramach którego artystka rozpoczęła wprowadzanie w powierzchnię tkanin liter. Użyte elementy stały się zarówno ornamentem, jaki i pewnego
rodzaju słowem-informacją.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.