Głowa Fryderyka Chopina, 1899

Rzeźbiarka, medalierka, pisarka i pedagog, córka Wojciecha Gersona, związana z warszawskim środowiskiem artystycznym. Malarstwa i rysunku uczyła się pod kierunkiem ojca, rzeźby u H. Marczewskiego i J. Woydygi. W latach 1896-1898 kształciła się w paryskiej Académie Julian w pracowni rzeźbiarskiej D. Puecha i malarskich A.W. Bougureau i G Ferriera. Po powrocie do kraju uczyła rysunku w szkołach średnich, oraz rzeźby w szkole dla kobiet A. Conti. W 1903 poślubiła pisarza Ignacego Dąbrowskiego. Brała udział w wystawach TZSP w Warszawie , w warszawskim Salonie Krywulta, w TPSP w Krakowie, a także we Lwowie, Wilnie i Paryżu. Była autorką portretów rzeźbiarskich A. Mickiewicza, J. Słowackiego, Z. Dąbrowskiego, wykonywała kompozycje religijne, dziełem artystki jest epitafium Jana Pankiewicza w kościele Popijarskim w Warszawie. Na uwagę zasługuje jej twórczość medalierska, poza medalionami portretowymi wykonała kilka medali bitych: J. Słowackiego, Siwińskiego oraz F. Chopina. Powyższy medalion, wykonany z okazji 50 rocznicy śmierci Chopina, odlany został w pracowni Franciszka Kopaczyńskiego, znanego krakowskiego odlewnika. Z jego pracowni pochodzą liczne przedmioty kościelne, relikwiarze i medale, a także orzeł na kopule kaplicy Zygmuntowskiej krakowskiej katedry.