IZOLDA ROZPOZNAJE ZABÓJCĘ SWEGO WUJA, 1965

Artysta-grafik, członek ZPAP. Urodziła się w rodzinie Stanisława Hiszpańskiego, znanego warszawskiego mistrza szewskiego. Studiowała od roku 1935 na ASP w Warszawie u profesorów Karola Tichego, E. Czerwińskiego,Stanisława Ostoi-Chrostowskiego i Wacława Waśkowskiego. Podczas okupacji została członkiem ZWZ. 19 czerwca 1941 r. została aresztowana i uwięziona w Radomiu, potem w Pińczowie. 10 kwietnia 1942 wywieziona do obozu w Ravensbrück. Podczas pobytu w obozie wykonała wiele rysunków. Pracowała przymusowo w zakładach zbrojeniowych w Neubrandenburgu, w kwietniu 1945 uciekła podczas ewakuacji i doczekała w lesie wyzwolenia. Latem 1945 roku powróciła do Warszawy. Zajęła się głównie grafiką książkową. Stworzyła wiele drzeworytów, głównie w technice sztorcowej. Współpracowała z wydawnictwem "Wiedza", potem "Książka i Wiedza". W latach pięćdziesiątych XX wieku współpracowała z "Tygodnikiem Powszechnym". Stworzyła wiele rysunków poświęconych życiu w obozach koncentracyjnych, z których część znalazła się w zbiorach muzeum w Ravensbrück. W latach 1954-1955 wyjeżdżała do Bułgarii. Z wykonanych tam szkiców powstał album drzeworytów "Tyrnowo". W roku 1960 w związku z wystawą indywidualną przebywała przez kilka miesięcy w Egipcie. Ponieważ w latach sześćdziesiątych brak było zainteresowania współpracą z Marią Hiszpańską-Neumann ze strony wydawnictw polskich, zdecydowała się na współpracę z wydawnictwami NRD. Wydanie "Tristana i Izoldy " Gotfryda ze Strasburga w języku niemieckim z ilustracjami Hiszpańskiej zostało uznane w 1961 za najpiękniejszą książkę roku. Począwszy od roku 1965 zajęła się malarstwem ściennym, zwłaszcza w obiektach sakralnych. Prace swoje sygnowała rysunkiem myszki.