OFIARA SŁOWIAŃSKA NA KURHANIE, 1911

Malarz, pisarz, archeolog (prowadził badania m in. na terenie Bitwy pod Racławicami) religioznawca, badacz i propagatora Słowiańszczyzny, publicysta i krytyk sztuki oraz scenograf. Studiował w latach 80-tych XIX wieku w warszawskiej Klasie Rysunkowej u Wojciecha Gersona, w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie u Jana Matejki, L. Loefflera, F. Cynka oraz w Akademii monachijskiej. Wiele podróżował. Mieszkał na stałe w Warszawie - propagował rozpisanie konkursu na projekt herbu miasta - syreny. Tworzył obrazy i ilustracje o tematyce pogańskiej, fantastycznej i mitologicznej - czerpał przede wszystkim z legend słowiańskich. Wypracował własny indywidualny i rozpoznawalny styl, a wiele jego scen nosi sadystyczno- -mizoginistyczny charakter. Współpracował z czasopismem "Chimera". Był członkiem Stowarzyszenia Artystów "Odłam".
Niemal naga kobieta przywiązana została do słupa udekorowanego girlandami kwiatów i zwieńczonego czaszką tura. Obok słupa stoją naczynia z ofiarnymi jadłami. Na wzgórzu (kurhanie) - rogate idole przepasane czerwoną i zieloną tkaniną. Na wprost kobiety - posąg Światowida udekorowany liśćmi dębu. Na posągu zawieszono kołczan i tarczę - obok stoi wbity w ziemię oszczep. Przy posągu widać dymiące palenisko. Przed Światowidem leżą ścięte głowy mężczyzny, starca i chłopców.