ULICZKA, 1922 r.

Marian Mokwa rozpoczął naukę w 1905 roku w Wyższej Szkole Sztuk w Monachium u Stucka i Rittera. Później kontynuował studia u M. Libermanna w Berlinie. Odbył wiele podróży po Europie. W latach 1911-15 przebywał w Istambule – stąd wyjeżdżał w podróże do Jerozolimy, Persji, Egiptu, Etiopii, Indii, Mongolii, był na Kaukazie i w Tybecie. Owocem tych podróży były dziesiątki płócien, setki akwarel i szkiców. W 1918 r. zamieszkał na stałe w Sopocie. W 1920 roku wziął udział w czterech wielkich wystawach marynistycznych (Królewiec, Berlin, Monachium, Sztokholm). Po otwarciu pierwszej pomorskiej wystawy w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie w 1921 roku, recenzent prasy centralnej donosił: Zdolności u paru z nich widać. Być może, że najwybitniejszym talentem jest Mokwa. (W. Wankie, Z Zachęty warszawskiej, "Świat" 1921, nr 46). Wystawił wówczas trzy akwarele, m.in. prezentowany Gdańsk. Malował akwarele i obrazy olejne. Treścią ich były rodzinne Kaszuby, Pomorze i morskie brzegi. Talent Mokwy poparty rzetelną pracą i gruntowną fachową wiedzą rozsławiły jego nazwisko poza granicami kraju: w Anglii, Szwecji, Niemczech. W 1959 roku jako jedyny Polak wziął udział w wystawie malarstwa marynistycznego w Royal Society oraz Society of British Marina Painters. Zajmuje poczesne miejsce w marynistyce.