PORTRET EWY ŁUSKINY, 1914

Marian Stroński studia artystyczne odbył w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie do 1913 roku, w pracowni prof. Teodora Axentowicza, a następnie w Cesarsko-Królewskiej Akademii Sztuki Malarskiej w Wiedniu w pracowni prof. Kazimierza Pochwalskiego. W okresie międzywojennym miał wystawy indywidualne w Przemyślu (1920, 1923, 1925, 1928), Warszawie (1923), we Lwowie (1923, 1925,1930), w Łodzi (1930) i w Katowicach (1934). W 1928 roku wyjechał do Paryża, gdzie podjął studia w dziedzinie malarstwa ściennego i konserwacji pod kierunkiem Paraina. W trakcie pobytu w Paryżu realizuje indywidualną wystawę malarstwa w renomowanej galerii "Manuel". Przed rokiem 1936 tworzył w technice metalu "Tekę miasta Przemyśla". Po 1936 roku przeniósł się do Warszawy. Na początku wojny jego warszawska pracownia ulega zniszczeniu. Przepadła wówczas poważna część jego dorobku wraz z kolekcją antyków dzieł sztuki. Po II wojnie światowej osiadł na stałe w Przemyślu, gdzie uczył malarstwa, rysunku, malarstwa ściennego w Szkole Rysunku i Malarstwa, przemianowanej potem na Ognisko Kultury Plastycznej. Był członkiem ZPAP. W 1968 roku zorganizowana została wystawa indywidualna w Rzeszowie, następnie wystawy także w Przemyślu i Krakowie, Wrocławiu i Łodzi. Retrospektywne wystawy Mariana Strońskiego zorganizowano w Muzeum w Przemyślu (1979), Rzeszowie (1980) oraz w warszawskiej Zachęcie (1980).
Malarstwo Mariana Strońskiego jest bardzo różnorodne, poczynając od obrazów pozostających pod wpływem malarstwa Axentowicza po abstrakcję. Artysta czuł się dobrze zarówno w malarstwie pejzażowym, portrecie, widokach miasta, czy eksperymentach sprowadzających rzeczywistości do znaku. Zawsze spod pędzla artysty wychodziły obiekty świadczące o wysokiej kulturze twórczej, wysublimowanym kolorze, dojrzałej i odważnej kompozycji.
W stonowanych różnych tonacjach brązów namalował artysta portret córki malarza - Włodzimierza Łuskiny.. Oczy pełne blasku, ciepła i pogodnego usposobienia, lekko zaróżowione policzki, usta ciemne, włosy lekko falujące, spięte na karku wskazują na lekki pędzel, swobodę malarską artysty.