Pocałunek Judasza, 2007

Pocałunek Judasza jest kolejną pracą z serii filmowych epizodów, w których rejestrowane jest rodzeństwo o imionach Pico i Klara. Serię tą zapoczątkowało wideo pt. Nie Do Dotykania z roku 1995. Podczas realizacji, Pico miał trzy lata a Klara 9 miesięcy. Następnie, co pewien czas, na podstawie obserwacji dotyczących ich rozwoju i dojrzewania, realizowane były kolejne filmy takie jak: To jest Klara a to ja jestem Pico (1998), Historia Katastroficzna (1999), Dangerus (2000), Takekwondoo (2003), Maria Magdalena (2005), Pocałunek Judasza (2007), Siostra Picolina (2011), Siostra Żurawina (2011). Pocałunek Judasza był realizowany na wystawę do Galerii Andrzeja Starmacha pt. Nowe Jeruzalem, a potem wystawiany na wielu indywidualnych i grupowych wystawach w Polsce i za granicą. Tak o tej pracy napisała Agata Araszkiewicz: "Seksualność i religia, kazirodztwo i rodzina. Gdzie kończy i zaczyna się zakaz? W którym miejscu intymność i czułość rodzeństwa jest dziecinną zabawą, w którym treningiem i przygotowaniem do ról społecznych, a w którym przekroczeniem? Podejrzliwe, ale czułe, wręcz rodzinne spojrzenie artystki w wideo Pocałunek Judasza pokazuje nam, w jakim stopniu nasza codzienność, najbardziej prymarne doświadczenia i przeżycia mogą nie być niewinne. Uważnie patrząc przez wizjer, możemy dostrzec Judasza... Współczesne teorie społeczne naciskają na fakt arbitralności fenomenu kazirodztwa i jego czysto konwencjonalną naturę jako formy prawa, które mają regulować społeczną strukturę. A co gdyby społeczeństwo rozwijało się poza zakazem kazirodztwa? Gdyby religia zreintegrowała seksualność?" Fragment tekstu z katalogu wystawy Nowe Jeruzalem wyd. Galeria Starmach 2007.


Artystka sztuk wizualnych. Urodzona w 1962 roku w Krakowie. Ukończyła Krakowską Akademię Sztuk Pięknych oraz Ecole des Beaux-Art w Aix-en-Provence. W latach 1983-88 współpracowała z Teatrem Stu w Krakowie. Wczesna twórczość Deskur koncentrowała się głównie na malarstwie. Artystka łączyła farbę z piaskiem oraz drobnym żwirem, uzyskując w ten sposób interesującą fakturę. Od lat 90. zajmuje się fotografią i sztuką wideo. Tworzy instalacje multimedialne, najczęściej w formie figuralnych kompozycji fotograficznych. Chętnie porusza problem kobiecości, stawia pytania o rolę kobiety we współczesnym świecie. Za nośnik swej sztuki często obiera własne ciało. Marta Deskur uczestniczyła w wielu stypendiach za granicą m.in. w Berlinie i Nowym Jorku, od 1993 roku regularnie bierze udział w wystawach zbiorowych i indywidualnych. Jej prace znajdują się m.in. w zbiorach: Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Sztuki w Łodzi, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie, Narodowej Galerii Sztuki Zachęta w Warszawie, Museum Bochum (Niemcy), Sonje Museum of Contemporary Arts Collection (Korea), Galerii Potocka w Krakowie, Galerii Arsenał w Białymstoku.