104. bez tytułu, 2013 r.

WYSTAWIANY:
- Odwilż. Mateusz Sikora, Galeria Schmidtmarc, Berlin, 2013


W centrum zainteresowań Mateusza Sikory znajduje się człowiek. Formy rzeźbiarskie artysty koncentrują się wokół problemu figury. Często jest to człowiek, ale niejednokrotnie z postumentu wyrasta trudna do sklasyfikowania postać - zwierzęca czy przetworzona ludzka. Rzeźbiarz świetnie wyzyskuje barwę stali i różnorodnie opracowuje ją fakturalnie. Ślady spawania stają się szramami na ciele tworzonej postaci, tworząc figurę na pograniczu istoty żywej i robota, maszyny. Tak zbudowana postać fascynuje i przeraża jednocześnie. Zdaje się sugerować budzenie się życia w martwej materii. Rzeźba prezentowana w katalogu przedstawia dynamiczną, ekspresyjną postać ludzką, uchwyconą w lekko skręconym kontrapoście. Widoczne jest eksponowanie i akcentowanie procesu tworzenia struktury ze spawanych blach stali nierdzewnej. Jak opowiada o stali i jej właściwościach sam autor: "Ponieważ zawsze działałem impulsywnie, najlepszym materiałem jest dla mnie stal. Najszybciej i najtrwalej mogę uchwycić w stali kilkoma spawami to, co w danej chwili ze mnie ‚wychodzi’, zanim bezpowrotnie się ulotni. Jedynie ona pozwala mi na niekończące się przeróbki, na odcinanie, na łączenie, dokładanie. Jeszcze nie odnalazłem się w żadnym innym klasycznym materiale. Ostatnio polubiłem styrodur, czyli piankę budowlaną, z której robię błyskawiczne, trójwymiarowe szkice rzeźb. Nie jestem w stanie ich sobie wyobrazić, szkicując na kartce papieru. W piance uzyskuję wizję całej serii" (Ewa Maciąg, W pracowni: Mateusz Sikora, ładny dom, lipiec 2014, dostępny
na: http://ladnydom.pl/domiwnetrze/1,132255,16303771,W_pracowni__ Mateusz_Sikora.html).
Sikora w pełni poświęca się swojej sztuce, dba o najmniejsze reguły i nie idzie na artystyczne kompromisy. Jednak nigdy nie zmusza się do tworzenia, a raczej czeka na odpowiedni moment, by rzeźbić. O swojej pracy w pracowni opowiada w następujący sposób: "Często codzienność zmienia mi plany, czasem w ogóle nie puszcza albo nagle stąd wyrywa. Są nawet miesiące, kiedy po prostu nie mogę się przełamać i wejść do tego mojego piekła. A potem wchodzę do... mojego raju i wyjść z niego nie mogę. Przychodzę o szóstej rano, kiedy jeszcze pół miasta śpi, i idę na żywioł. Rzucam się na materiał i targam go, urywam lub delikatnie układam, dodaję" (Ewa Maciąg, W pracowni: Mateusz Sikora, ładny dom, lipiec 2014, dostępny na: http://ladnydom.pl/domiwnetrze/1,132255,16303771,W_pracowni__Mateusz_Sikora.html).
Autor jest absolwentem Wydziału Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Melbourne. Aktualnie mieszka i pracuje w Warszawie oraz Krakowie. Na koncie ma wiele wystaw zarówno w Polsce, jak i za granicą. Jego rzeźby pokazywane były m.in. w Berlinie, Sztokholmie, Melbourne czy Warszawie.

Syn Tomasza Sikory - fotografa, wnuk Stanisława Sikory - rzeźbiarza. Studiował na wydziale rzeźby Uniwersytetu w Melbourne. Jego realizacje znajdują się m.in. w Evandale oraz Footscray University Campus w Australii. W swojej twórczości zajmuje się przede wszystkim postaciami ludzkimi. Najczęściej stosowaną przez niego techniką jest odlew w brązie oraz stal spawana. Tworzy m.in. w pracowni w Krakowie oraz na Saskiej Kępie w Warszawie, gdzie organizuje wystawy rzeźby. Tam też znajduje się wykonana przez niego tablica upamiętniająca Stanisława Sikorę.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.