DZIEWCZYNA U ŹRÓDŁA, 1904

Akt młodej kobiety o długich, rozpuszczonych włosach, w które wpięte kwiaty, pochylonej w prawo, opartej o wysoki występ skalny, sięgającej ręką po wodę wytryskującą ze skały. U stóp dziewczyny kwiaty irysów. Akt jest silnie polerowany skontrastowany ze skałą o nieco chropowatej fakturze.
Jest to dzieło długowiecznego - tworzącego przez całą drugą połowę XIX i w początku XX w. - niezwykle płodnego i popularnego salonowego rzeźbiarza paryskiego tworzącego w brązie. Dziewczyna u źródła prezentuje typową rzeźbę akademicką daleką od poszukiwań i osiągnięć Augusta Rodina i jego następców, budzącą jednak respekt techniczną sprawnością, doskonałością obserwacji natury i modną ikonografią. Rzeźba zdobyła medal honorowy na Salonie paryskim w 1904 r.