Kwiaty w wazonie

Twórczość Maurycego Minkowskiego skupia w sobie dwa istotne pierwiastki. Mieści się w niej tradycja żydowska i próby hołdowania jej, jak również pragnienie artystycznej nowoczesności. Głuchoniemy od dzieciństwa artysta już we wczesnej twórczości podejmował tematykę związaną z obyczajami żydowskimi. Malował typy fizjonomiczne, kompozycje nawiązujące do mistycyzmu, folkloru oraz dramatyczne sceny pogromów Żydów. Minkowski, związany z Warszawą, osiadł na stałe w Paryżu w 1908 roku. Jeśli we wczesnej twórczości artysta posługiwał się głównie konwencją realizmu, to impulsy paryskiego życia artystycznego pozwalały ewoluować jego malarstwu ku formom bardziej osobistym i lirycznym. W prezentowanej martwej naturze Minkowski posługuje się swobodną pracą pędzla i barwną paletą. Konwencjonalny temat - kwiaty w wazonie - artysta ujął w indywidualny sposób. Ustawiając martwą naturę w świetle otwartego okna, chciał dokonać zapisu wrażenia intensywnego światła słonecznego. Prezentowana praca stanowi przykład próby, w której Minkowski poszukuje nowoczesnej wrażliwości artystycznej i własnej drogi.

Malarz, urodzony w Warszawie w 1881 r. w zamożnej rodzinie żydowskiej. W wyniku wypadku w dzieciństwie został głuchoniemy. Od najmłodszych lat interesował się sztuką i malarstwem. Około 1888 został oddany do instytutu dla głuchoniemych, uczęszczał jednocześnie do szkoły rysunkowej. W latach 1901-1905 uczył się w krakowskiej ASP u Józefa Mehoffera, Jana Stanisławskiego i Leona Wyczółkowskiego otrzymując nagrody za swe prace. Studia ukończył wyróżniony złotym medalem. Zaliczyć go można do jednej z barwniejszych postaci krakowskiej cyganerii przełomu wieków. W 1905 wyjechał do Odessy aby na własne oczy zobaczyć skutki pogromów, namalował później szereg płócien odzwierciedlających te wstrząsające wydarzenia, m.in. "Ofiary pogromu", "Bezdomni", "W oczekiwaniu na pociąg". Po studiach powrócił do Warszawy, a następnie udał się w podróż po Europie, m.in. do Wiednia, Berlina, Drezna i Monachium. Około 1908 osiadł na stałe w Paryżu, jednakże często przyjeżdżał do Polski, m.in. na plenery w Kazimierzu Dolnym, Kraśniku i Światyniu. W 1930 wyjechał do Buenos Aires aby urządzić tam wystawę swych prac. Najwcześniejsze prace wystawiał w warszawskiej Zachęcie, m.in. wspomniane płótna związane z pogromami Żydów. Wystawiał również w Londynie, Berlinie, Paryżu, Królewcu i Petersburgu. Jego prace znalazły się również na salonach wystawienniczych w Antwerpii, Brukseli, Düsseldorfie, Hadze, Rotterdamie oraz Wilnie. Zyskał popularność w środowiskach żydowskich: uczestniczył w wystawie artystów żydowskich w Warszawie w 1921 r., a w 1923 r. warszawska gmina wyznaniowa urządziła mu wystawę indywidualną. W 1928 jego indywidualną wystawę w Żydowskim Towarzystwie Krzewienia Sztuk Plastycznych przeniesiono do Łodzi. Ponadto zorganizowano indywidualne ekspozycje prac Minkowskiego w 1922 r. w Warszawie, Wilnie i Łodzi. W Buenos Aires odbyła się zorganizowana przez Argentyńskie Stowarzyszenie Hebrajskie wystawa pośmiertna prac Minkowskiego w Galerii Müllera. Twórczość głuchoniemego artysty koncentrowała się od samego niemal początku na tematach żydowskich. Od wczesnych kompozycji podejmujących wątki pogromów, przez studia typów żydowskich, głownie żydowskiej biedoty i kobiet, po zainteresowanie żydowskim mistycyzmem. W wielu obrazach odnaleźć można z łatwością nawiązania do chasydyzmu i jego obrzędowości: "Pożegnanie szabatu" czy "Przebaczenie" (zakupione w 1911 r.do Muzeum w Jerozolimie), a także fascynację folklorem żydowskim. W pracach tych uderza hieratyczność postaci i pedanteria w prezentowaniu detali. Początkowo malarstwo Minkowskiego miało charakter realistyczny, jednak przepełnione było liryzmem, w okresie francuskim zaszły pewne zmiany: wzmogło się znaczenie operowania światłem, pojawiły się skłonności do deformacji, zainteresowanie kolorem i bryłą. Malował kompozycje figuralne, pejzaże i portrety.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.