Śpiące dzieci, 1905 r.

Malarz, urodzony w Warszawie w 1881 w zamożnej rodzinie żydowskiej. W wyniku wypadku w dzieciństwie został głuchoniemy. Od najmłodszych lat interesował się sztuką i malarstwem. Około 1888 został oddany do instytutu dla głuchoniemych, uczęszczał jednocześnie do szkoły rysunkowej. W latach 1901-1905 uczył się w krakowskiej ASP u Józefa Mehoffera, Jana Stanisławskiego i Leona Wyczółkowskiego otrzymując nagrody za swe prace. Studia ukończył wyróżniony złotym medalem. Zaliczyć go można do jednej z barwniejszych postaci krakowskiej cyganerii przełomu wieków. W 1905 wyjechał do Odessy aby na własne oczy zobaczyć skutki pogromów, namalował pó¼niej szereg płócien odzwierciedlających te wstrząsające wydarzenia, m.in. "Ofiary pogromu", "Bezdomni", "W oczekiwaniu na pociąg". Po studiach powrócił do Warszawy, a następnie udał się w podróż po Europie, m.in. do Wiednia, Berlina, Drezna i Monachium. Około 1908 osiadł na stałe w Paryżu, jednakże często przyjeżdżał do Polski, m.in. na plenery w Kazimierzu Dolnym, Kraśniku i Światyniu. W 1930 wyjechał do Buenos Aires aby urządzić tam wystawę swych prac. Najwcześniejsze prace wystawiał w warszawskiej Zachęcie, m.in. wspomniane płótna związane z pogromami Żydów. Wystawiał również w Londynie, Berlinie, Paryżu, Królewcu i Petersburgu. Jego prace znalazły się również na salonach wystawienniczych w Antwerpii, Brukseli, Düsseldorfie, Hadze, Rotterdamie oraz Wilnie. Zyskał popularność w środowiskach żydowskich: uczestniczył w wystawie artystów żydowskich w Warszawie w 1921, a w 1923 warszawska gmina wyznaniowa urządziła mu wystawę indywidualną. W 1928 jego indywidualną wystawę w Żydowskim Towarzystwie Krzewienia Sztuk Plastycznych przeniesiono do Łodzi. Ponadto zorganizowano indywidualne ekspozycje prac Minkowskiego w 1922 w Warszawie, Wilnie i Łodzi. W Buenos Aires odbyła się zorganizowana przez Argentyńskie Stowarzyszenie Hebrajskie wystawa pośmiertna prac Minkowskiego w Galerii Müllera. Twórczość głuchoniemego artysty koncentrowała się od samego niemal początku na tematach żydowskich. Od wczesnych kompozycji podejmujących wątki pogromów, przez studia typów żydowskich, głownie żydowskiej biedoty i kobiet, po zainteresowanie żydowskim mistycyzmem. W wielu obrazach odnale¼ć można z łatwością nawiązania do chasydyzmu i jego obrzędowości: "Pożegnanie szabatu" czy "Przebaczenie" (zakupione w 1911 do Muzeum w Jerozolimie), a także fascynację folklorem żydowskim. W pracach tych uderza hieratyczność postaci i pedanteria w prezentowaniu detali. Początkowo malarstwo Minkowskiego miało charakter realistyczny, jednak przepełnione było liryzmem, w okresie francuskim zaszły pewne zmiany: wzmogło się znaczenie operowania światłem, pojawiły się skłonności do deformacji, zainteresowanie kolorem i bryłą. Malował kompozycje figuralne, pejzaże i portrety.