PORTRET DZIEWCZYNKI, 1906 r.

Maurycy Trębacz naukę malarstwa rozpoczął w l. 1877-80 w warszawskiej Klasie Rysunkowej u W. Gersona i A. Kamińskiego. Kontynuował studia w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych w l. 1880-82 u W. Łuszczkiewicza, J. Matejki, L. Löfflera, a przez następne dwa lata w Akademii monachijskiej u W. Wagnera i E. Litzenmayera. W l. 1889-90 przebywał w Paryżu gdzie uzupełniał naukę w Akademii Colarossiego. Mieszkał na przemian w Warszawie i Monachium, skąd w 1894 r. wyjechał w podróż do Egiptu. W 1909 r. na stałe osiedlił się w Łodzi, gdzie w l. 1909-39 prowadził własną szkołę artystyczną. Do lat 90-tych wiele wystawiał za granicą: w Monachium, Paryżu, Chicago, i w kraju: w Warszawie, Krakowie i Lwowie. Za swoje prace otrzymał wiele wyróżnień i nagród: brązowy medal w 1889 r. za obraz Rekonwalescentka w Paryżu, również brązowy w 1894 r. za obraz Smętne myśli we Lwowie i w tym samym roku złoty medal za Miłosiernego Samarytanina w Chicago.
Malował w konwencji akademicko-realistycznej portrety, sceny "buduarowe", rodzajowe (od l. 90-tych pojawiła się w tych scenach tematyka żydowska), religijne i pejzaże. W malarstwie pejzażowym pod koniec lat 90-tych rozjaśnił paletę, umiejętnie łącząc realizm przedstawienia z impresjonistyczną kolorystyką