Widok z Kazimierza Dolnego

Maurycy Trębacz był jednym z niewielu artystów, którzy malowali Kazimierz Dolny, zanim stało się to modne. Malarz odwiedzał miasteczko jeszcze przed wybuchem I wojny światowej, prawdopodobnie razem z innym żydowskim artystą, a prywatnie przyjacielem Trębacza, Samuelem Hirszenbergiem. Pokłosiem wizyt Trębacza w Kazimierzu jest tylko niewielka liczba kompozycji, m.in. "Brzeg wiślany", "Widok zamku" i prezentowany w naszym katalogu obraz. Część z powstałych w Kazimierzu prac Maurycy Trębacz wystawił w 1911 roku w warszawskiej Zachęcie. Weduta ukazuje widok jednego z najpiękniejszych zakątków Kazimierza - ulicy Senatorskiej. Jej pierzeję zdobi charakterystyczna sylwetka kamienicy Celejowskich. Manierystyczny budynek został zbudowany około 1635 roku dla mieszczanina Bartłomieja Celeja, przedstawiciela pochodzącej z Włoch rodziny Celli. Elewacja kamienicy pokryta jest tynkowymi boniowaniami imitującymi kamień, obramienia okienne i brama wejściowa są zdobione rzeźbiarsko, a całość wieńczy wysmakowana attyka. Bogata kamienica sąsiaduje z prostymi, skromnymi w dekoracji i formie budynkami. Przed jednym z nich Trębacz ukazał dwie sylwetki ubrane w charakterystyczny żydowski kostium: długie płaszcze i czarne czapki. Tematyka żydowska pojawia się w twórczości Trębacza stosunkowo późno, bo po roku 1900. Porzucenie wcześniejszych bardziej akademickich tematów wynika prawdopodobnie z antysemickiej kampanii, jaka w tym czasie stała się udziałem kilku polskich czasopism, i z nagonki na artystę. Wydaje się, że Trębacz przez wiele lat pozostający na rozdrożu między dążeniami asymilacyjnymi a syjonizmem, widząc realny wymiar problemu, zdecydował się na wyraźniejszą akcentację problemów swojego kręgu kulturowego. Niektóre z jego prac, jak np. "Koncert Jankiela", podkreślają jedność obu kultur, inne - jak liczne sceny ilustrujące żydowską obyczajowość - koncentrują się na unikatowości tej ostatniej.

Studiował w warszawskiej Klasie Rysunkowej u W. Gersona i A. Kamińskiego oraz w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie u J. Matejki i L. Loefflera. W twórczości Trębacza widoczny jest historyczny realizm, wyraźny w scenach "salonowych", pejzażach i portretach, oraz kompozycjach o tematyce żydowskiej. Przez wiele lat jego twórczość pozostawała pod wpływem szkoły monachijskiej.