PEJZAŻ SYCYLIJSKI, ok. 1920-21

Malarz i grafik-ilustrator. Studiował w latach 1904-07 na Akademii w Królewcu u Ludwiga Dettmanna i Otto Heicherta. Od 1907 mieszkał w Berlinie. Należał do Berlińskiej Secesji. Studiował także w Belgii u Jacoba Smitsa oraz we Włoszech. Brał udział w I Wojnie Światowej. Został ciężko ranny. Po wojnie pracował także jako ilustrator. Odbył podróże do Włoch, Francji i Hiszpanii. W latach 1927 i 1930 otrzymał nagrodę Dürera oraz nagrodę Niemieckiego Związku Artystów. W 1928 - nagrodę Pruskiej Akademii Sztuk, w latach 1929-30 przebywał w Niemieckiej Akademii w Villi Massimo w Rzymie. Członek Stowarzyszenia Artystów Berlińskich. W latach 1933-34 przebywał w Villi Romana we Florencji. Następnie otrzymał kolejną nagrodę od Pruskiej Akademii Sztuk (1935-36). W latach 1937-45 był członkiem atelier na Klosterstraüe w Berlinie. W roku 1937 został uznany przez faszystowski reżim za "artystę zdegenerowanego" - skonfiskowano 7 jego prac. Po ciężkiej chorobie od 1953 roku był w znacznym stopniu sparaliżowany. Od roku 1955 mieszkał w Monachium. Widok sycylijskiej wioski z charakterystycznym niskim bielonym budynkiem o płaskim dachu oraz ze stojącym pod nim wozem zaprzężonym w osła. Na pierwszy plan w kompozycji wysuwa się kamienny różowy krzyż (a właściwie grupa Ukrzyżowania), na wysokim cokole, do którego prowadzą schodki. Pod krzyżem siedzi kobieta w welonie na głowie obok niej stoi ubrany w miejski strój mężczyzna.