Macierzyństwo, ok. 1920 r.

Melę Muter w 1924 roku spotkała osobista tragedia, śmierć syna. Pod jej wpływem obrazy o tematyce dziecięcej lub tematyce macierzyństwa stały się niezwykle osobiste i silne w wyrazie. Prezentowana praca osnuta jest światłem, sprawia to wrażenie odrealnienia. Scena dotyka efemerycznych chwil. Skupia uwagę widza na relacji, szczególnie matki do dzieci. Forma obrazu jest niezwykle charakterystyczna dla Meli Muter, ekspresyjne pociągnięcia pędzla, gruba, impastowa faktura, jasna gama kolorystyczna.
Kształciła się w Szkole Rysunku i Malarstwa dla Kobiet w Warszawie. W 1901 r. osiadła na stałe w Paryżu. Studia artystyczne kontynuowała w Académie de la Grande Chaumiere i Académie Colarossi. Od 1902 r. uczestniczyła w Salonach Paryskich. Była blisko związana z działającą w Paryżu polską kolonią artystyczno-literacką; uczestniczyła w ekspozycjach polskiej sztuki w Towarzystwie Artystów Polskich (1914) i Galerie du Musée Crillon (1922). W latach 1911-1914 podróżowała do Hiszpanii, w 1915 i 1919 zwiedzała Szwajcarię. Wiele miesięcy spędziła w Bretanii i w południowych rejonach Francji. Mela Muter wypracowała swój własny, oryginalny styl wyrastający z tradycji postimpresjonizmu. Z malarstwa van Gogha przejęła wyrazisty kontur obiegający formy wydobyte szybkimi, wielokierunkowymi. Malował urzekające pejzaże i widoki miejskie, sceny rodzajowe oraz portrety.