Martwa natura z czerwoną cebulą

Tuż po zakończeniu wojny, w latach 1918-21, Muter opracowała duży zespół martwych natur "gastronomicznych". Na kompozycje składają się owoce, warzywa, kwiaty, naczynia i różnorakie przedmioty kuchenne. Przedmioty Muter układała często na gazetach, których francuskie tytuły są ostentacyjnie czytelne. Prace z tego okresu bliskie są poetyce obrazów Cézanne`a. Na płótnach Muter dostrzec można mistrzowskie zastosowanie koloru udowadniające wielką wrażliwość i malarską klasę artystki. Formy przedmiotów budowane są za pomocą nakładanych szybkimi pociągnięciami pędzla czystych barwnych plam, których kontur pozostaje niedookreślony. Zarówno jeśli chodzi o ikonografię, jak i sposób malowania prezentowany obraz wiązać można z grupą wspomnianych "kuchennych" martwych natur. Motywem obcym i stanowiącym o jej unikatowości jest czerwona (czy raczej różowofioletowa) cebula, która pojawia się w pracach malarki bardzo rzadko (np. na kompozycji z ok. 1922 roku, niegdyś w kolekcji Toma Podla). Prozaiczność, powszedniość tego motywu, tak ostentacyjnie przedstawionego, wydaje się nieprzypadkowa. Paryskie środowisko artystyczne przez kilka pierwszych dziesięcioleci XX wieku przeżywało bowiem nieustającą fascynację malarstwem Paula Cézanne`a, który z podobnych, wydawało by się zwyczajnych i wyzbytych wszelkiego liryzmu przedmiotów, stworzył temat swojej sztuki. Warzywa - najbanalniejszy z motywów martwych natur - wkroczyły z czasem triumfalnie nawet do tekstów dotykających problemów estetyki. Malowane przez fikcyjnego malarza Elstira szparagi stały się jednym z motywów awangardowej powieści Marcela Prousta "W poszukiwaniu straconego czasu". Kubiści, na których twórczość Muter nie pozostała obojętna, wyrażali się przede wszystkim w martwych naturach. Motyw gazety, na której rozkłada się kuchenne sprzęty, wydaje się w przypadku prezentowanego obrazu zaczerpnięty z twórczości któregoś z francuskich bądź hiszpańskich awangardowych malarzy: Juana Grisa albo Georges`a Braque`a. Kontekstów dla "Martwej natury z czerwoną cebulą" nie trzeba jednak szukać daleko. Podobny zestaw motywów i zapewne to samo zielone naczynie możemy znaleźć na "Martwej naturze z butlą". Oba obrazy łączy również zbliżony wymiar płótna - niewykluczone, że obie kompozycje powstały w zbliżonym czasie.

Kształciła się w Szkole Rysunku i Malarstwa dla Kobiet w Warszawie. W 1901 osiadła na stałe w Paryżu. Studia artystyczne kontynuowała w Académie de la Grande Chaumiere i Académie Colarossi. Od 1902 uczestniczyła w Salonach Paryskich. Była blisko związana z działającą w Paryżu polską kolonią artystyczno-literacką; uczestniczyła w ekspozycjach polskiej sztuki w Towarzystwie Artystów Polskich (1914) i Galerie du Musée Crillon (1922). W latach 1911-14 podróżowała do Hiszpanii, w 1915 i 1919 zwiedzała Szwajcarię. Wiele miesięcy spędziła w Bretanii i w południowych rejonach Francji. Mela Muter wypracowała swój własny, oryginalny styl wyrastający z tradycji postimpresjonizmu. Z malarstwa van Gogha przejęła wyrazisty kontur obiegający formy wydobyte szybkimi, wielokierunkowymi. Malował urzekające pejzaże i widoki miejskie, sceny rodzajowe oraz portrety.