Na plaży III

Kształciła się w Szkole Rysunku i Malarstwa dla Kobiet w Warszawie. W 1901 osiadła na stałe w Paryżu. Swe studia artystyczne kontynuowała w Académie de la Grande Chaumiere i Académie Colarossi. Od 1902 uczestniczyła w Salonach paryskich. Eksponowała swe prace w wielu galeriach; jej indywidualne wystawy odbyły się m.in. w Galerie Chéron (1918), Druet (1926, 1928) i Joseph Billet (1927). W 1911 miał miejsce pokaz malarstwa Muter w galerii José Dalmau w Barcelonie. Artystka była blisko związana z działającą w Paryżu polską kolonią artystyczno-literacką; uczestniczyła w ekspozycjach polskiej sztuki w Towarzystwie Artystów Polskich (1914) i Galerie du Musée Crillon (1922). Ponadto żywo włączyła się w ruch wystawienniczy w Polsce wysyłając swe prace do warszawskiego TZSP (1902, 1904, 1909, 1910), TPSP w Krakowie (1902, 1904, 1908) i Lwowie (1903, 1905, 1910, 1913). Wzięła też udział w Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu (1929). W latach 1911-1914 podróżowała do Hiszpanii, w 1915 i 1919 zwiedzała Szwajcarię. Wiele miesięcy spędziła w Bretanii i w południowych rejonach Francji. Okres II wojny światowej spędziła w Awinionie. Po 1945 ponownie zamieszkała w Paryżu. Na kształtowanie się postawy twórczej Muter oddziałał początkowo symbolizm przełomu wieków, później zaś formuła syntetyzmu propagowana przez Gauguina w ramach szkoły Pont-Aven. Inspiracje te ustąpiły miejsca fascynacji sztuką Cézanne`a, której przejawy widoczne są w geometryzującej stylistyce i zrytmizowanej strukturze pejzaży z południowej Francji. W latach 1920. Muter wypracowała swój własny, oryginalny styl wyrastający z tradycji postimpresjonizmu. Jego przykładem są przedstawiane trzy kompozycje; plażowe impresje ujawniające także rysunkowe zdolności artystki. W szkicach akwarelowych chwyta ona błyskawicznie ruch i pozy postaci określonych konturem oraz grą plam światła i cienia. W obrazie olejnym skupia się na charakterystyce kobiecego aku obwodząc go delikatnym konturem i modelując światłocieniowo. Delikatny erotyczy ton sceny akcentuje jeszcze nie zdjęty bucik modelki. Wąską gamę chromatyczną zdominowaną przez złociste i różowawe ugry dopełniają błękity, zielenie i zmącona biel morskich fal za i żaglówek. W sposobie kadrowania obrazu z podwyższonego punktu obserwacji brzmią echa lekcji Gauguina i nabistów. Postać ukazanej tu modelki występuje także w obrazie "Akt kobiecy od tyłu" datowanym na ok. 1922 (repr. w: "Ecole de Paris. Artyści żydowscy z Polski w kolekcji Wojciecha Fibaka", Muzeum Historii Miasta Łodzi 1998-1999, poz. 103)