Widok na farę w Kazimierzu

Bracia Efraim i Menasze Seidenbeutel to niezwykle barwne postacie zarówno dzięki ich wspaniałej twórczości jak i niebanalnej naturze, która była tematem wielu anegdot opowiadanych w środowisku artystycznym międzywojennej Warszawy. Urodzili się 7 czerwca 1902 roku w Warszawie. Już od najmłodszych lat wyróżniali się stylem oryginalnym na tle innych artystów, jednak niezwykle zbliżonym do siebie nawzajem. Poza tym byli także podobni do siebie we wszystkim innym - oprócz oczywistej identycznej fizjonomii, zawsze ubierali się tak samo z dbałością o najmniejsze szczegóły, mieli również tako samo wesołe usposobienie, skłonne do żartów, ale także pozyskujące sobie wielką sympatię otaczających ich osób.
Obrazy często malowali wspólnie, a od lat 30. XX wieku podpisywali je jedynie nazwiskiem, tak jakby zawsze mieli być brani pod uwagę razem przy omawianiu ich dorobku artystycznego. Tak jak zawsze ramię w ramię tworzyli zintegrowaną, barwną jedność, tak razem zginęli - zamordowani przez Niemców w kwietniu 1945 w obozie we Flossenburgu.
Pomimo ogromnych podobieństw badacze zwracają uwagę na to, że styl Menasze był nieco bardziej ekspresyjny niż brata, którego obrazy określane są jako nieco spokojniejsze. Także grube linie i wyrazisty kontur, którym posługiwał się Menasze pozwalały czasem rozróżnić malarstwo bliźniaków.
Obaj bracia wyjeżdżali często wraz z Tadeuszem Pruszkowskim (który był profesorem) na plenery do Kazimierza nad Wisłą. Tamtejsze widoki samego miasta jak i niezwykle malowniczych okolic stały się jedną z głównych inspiracji sztuki braci Seidenbeutel. Jest to także temat oferowanego Państwu obrazu, na którym widnieje ulica w Kazimierzu z widocznym z prawej kościołem farnym. Kompozycja odznacza się intensywnością kolorów, wspaniałym uchwyceniem otaczającej przyrody - zieleni drzew na tle zachmurzonego szaro-niebieskiego nieba jak i nieco szkicowym potraktowaniem barwnych postaci.
Obrazy obu braci Seidenbeutel stanowią rzadkość na rynku antykwarycznym. Wiele ich dzieł zostało zniszczonych lub uznanych za zaginione w czasie II wojny światowej. Te, które przetrwały, zdobią kolekcje w muzeach w Polsce i na świecie (np. Ermitaż).
Styl obu braci traktowany razem lub osobno uznawany był za doskonały i intrygujący już za ich życia, a ich historia tworzy z nich postacie niemal legendarne.