Skaliste wybrzeże

Po porzuceniu studiów chemicznych w Rydze, Wywiórski wyjechał na studia artystyczne do Monachium. W latach 1883 - 87 studiował u Karola Rauppa i Nikolausa Gysisa. Ok. 1883 r. uczył się w prywatnych pracowniach Józefa Brandta i Alfreda Wierusz-Kowalskiego. W okresie monachijskim wystawiał dużo I z sukcesami; m. in. w 1894 r. zdobył medal na wystawie w Glaspalast za obraz "W puszczy litewskiej". W 1895 r. przeniósł się na dłuższy czas do Berlina. Wspólnie z Wojciechem Kossakiem w roku 1900 odbył podróż do Hiszpanii i Egiptu w celu przygotowania szkiców do planowanych panoram. Uczestniczył wraz z J. Fałatem, W. Kossakiem, A. Piotrowskim i J. Stanisławskim w malowaniu "Berezyny" (1895-96), z W. Kossakiem, J. Ryszkiewiczem i K. Rozwadowskim pracował przy komponowaniu "Bitwy pod piramidami" (1901 r.), z J. Styką - przy malowaniu "Bema w Siedmiogrodzie". Po powrocie do kraju zamieszkał początkowo w Warszawie, później w Wielkopolsce, która z czasem, stała się głównym terenem jego aktywności malarskiej i organizacyjnej. Od 1904 r. działał aktywnie w Poznaniu, gdzie był członkiem zarządu tamtejszego Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych i Stowarzyszenia Artystów Plastyków. Wiele wystawiał - w Poznaniu, Krakowie, Warszawie i Lwowie, a także w Berlinie, Petersburgu, Monachium i Kijowie. W początkowym okresie twórczości w jego obrazach pojawiały się, zapewne pod wpływem J. Brandta, barwne sceny rodzajowe z targów wschodnich oraz jeźdźcy arabscy, tatarscy i czerkiescy. Uznanie i popularność przyniosły artyście przede wszystkim malowane z wielkim mistrzostwem nastrojowe pejzaże oraz sceny rodzajowe z życia małych miasteczek.
"Skaliste wybrzeże" Wywiórskiego jest zapewne pokłosiem jednej z jego licznych podroży. Choć pejzaż może przywodzić na myśl liczne w malarstwie tego czasu przedstawienia Bretanii, trop francuski należy wykluczyć. Wywiórski na przełomie XIX I XX wieku zwiedził Norwegię, Szwecję, Krym i kraje kaukaskie, gdzie malował w plenerze I wykonywał dokumentację do planowanych obrazów. Za życia artysty jego mariny cieszyły się dużym powodzeniem. Na wystawie jego prac w Towarzystwie Zachęty Sztuk pieknych w 1901 roku krytycy podkreslali nie tylko nastrojowość i ekspresyjność obrazów, ale także wirtuozerstwo techniki ich autora. Trzy podobne do "Skalistego wybrzeża" morskie sceny Wywiórskiego znajdują się dzisiaj w Centralnym Muzeum Morskim w Gdańsku.