WIATRAKI NAD ZATOKĄ

Michał Gorstkin Wywiórski malarstwo studiował w latach 1883-87 w Akademii monachijskiej u K. Raupa i N. Gysisa oraz w pracowniach, zaprzyjaźnionych z nim, najsłynniejszych polskich "monachijczyków" Józefa Brandta i Alfreda Wierusza-Kowalskiego. Po studiach mieszkał i działał w Wielkopolsce i Warszawie. W 1895 roku przeniósł się na dłuższy czas do Berlina. Wspólnie z Wojciechem Kossakiem w 1900 roku odbył podróż do Hiszpanii i Egiptu w celu przygotowania szkiców do planowanych panoram. Wziął udział w namalowaniu Berezyny (1895-96) i Bitwy pod piramidami (1901). Do projektowanej panoramy Somosierra zostały wykonane tylko szkice. W początkowym okresie twórczości w jego obrazach pojawiały się, zapewne pod wpływem Brandta, barwne sceny rodzajowe z targów wschodnich oraz jeźdźcy arabscy, tatarscy i czerkiescy. Uznanie i popularność przyniosły artyście przede wszystkim malowane z wielkim mistrzostwem pejzaże rodzinnego kraju, które chętnie kupowano do dworów i rezydencji.
Michał Gorstkin Wywiórski był znanym i cenionym piewcą nastrojowego, polskiego krajobrazu. Jego dzieła dość często pojawiające się na rynku antykwarycznym są nadal cenione i chętnie nabywane. Prezentowane płótno z młynami wiatracznymi nad brzegiem morza nie przedstawia pejzażu polskiego. Powstało prawdopodobnie podczas dłuższego pobytu artysty w Berlinie skąd wyjeżdżał zapewne na plenery nad Morze Północne.