PEJZAŻ GÓRSKI, 1935

Żona i ulubiona modelka Konrada Krzyżanowskiego - była malarką znaną i cenioną. Początkowo uczennica Miłosza Kotarbińskiego, w latach 1904-1909 studiowała w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem Krzyżanowskiego, który w 1906 został jej mężem. Uczestniczyła w corocznych plenerach malarskich, urządzanych przez Krzyżanowskiego dla studentów (Arkadia k. Nieborowa, Zwierzyniec k. Zamościa, Istebna, Werki pod Wilnem, Finlandia, Aleksandria na Ukrainie). W 1907 wraz z mężem podróżowała do Włoch i na Korsykę, a w 1912 oboje byli w Londynie i Paryżu, gdzie Michalina uczęszczała do Académie Ranson, malując pod kierunkiem Maurice`a Denisa. Stale mieszkała w Warszawie. Lata pierwszej wojny światowej spędziła na Wołyniu, Polesiu i w Kijowie. W roku 1918 wróciła do Warszawy. W latach 1919-1921, wraz z mężem i uczniami prowadzonej przez niego szkoły malarskiej wyjeżdżała na studia plenerowe do Płocka, Kartuz i Chmielna. Owdowiała w roku 1922 i od tej pory całkowicie poświeciła się malarstwu. Była przede wszystkim malarką pejzażu. Podobnie jak w obrazach Krzyżanowskiego znaczenie w jej obrazach odgrywał kolor służący do intensyfikacji nastroju. Krzyżanowska malowała pejzaże z Korsyki i z różnych regionów Polski, z Wołynia, Lubelszczyzny, Mazowsza i Podhala. Najczęściej pejzaże Krzyżanowskiej nie ukazują człowieka. A jednak wiele z nich zawiera wyraźne ślady jego bytowania, czy to w postaci budynków o ślepych otworach okien, czy pustych łodzi przycumowanych u brzegu rzeki lub zakrętów szerokich dróg