Relief biały II, 1971 r.

"Eksperyment, który podejmuje M. Kochanowski w obrazach (...), ma dwa główne aspekty. W pierwszym rzędzie dokonuje on doświadczeń w warstwie artystycznego tworzywa warunkującego byt obrazu. Druga część jego dokonań leży w kręgu ustalania pojęć składających się na słownictwo obrazowe. Gdy zdamy sobie sprawę, jak powstaje dzieło sztuki zawierające autentycznie nowe problemy we wszystkich jego znaczeniowych planach - przekonamy się, jak bolesny jest element ryzyka, który musi podjąć twórca w celu tworzenia każdej nowej twórczości".
Jan Pamuła, 1971

Dojrzała twórczość Mikołaja Kochanowskiego zdominowana jest przez kompozycje abstrakcyjne i konstrukcje reliefowe. Przeplatane w postaci dokładnie rozplanowanych układów formy wklęsłe i wypukłe oraz pasy i koła potrafią oszukiwać wzrok odbiorcy i skłonić go, by dłużej przyjrzał się pracy i przemyślał jej rozplanowanie przestrzenne. Wiele reliefów artysty z lat 70. składa się z abstrakcyjnych form, których zestawienia i kształty mogą się jednak kojarzyć z przedmiotami codziennego użytku. Artysta czerpie również poszczególne formy z produkcji przemysłowej.
Prezentowana praca stanowi natomiast przykład czysto abstrakcyjnego reliefowego dzieła Kochanowskiego. Połączenie niezwykle stonowanego doboru prostych form z monochromatyczną bielą może przypominać reliefy Henryka Stażewskiego. Pracę Kochanowskiego odróżnia jednak mnogość obłych i okrągłych kształtów, które charakteryzują wszystkie jego obrazy i reliefy z tej - uważanej za najbardziej udaną w jego pracy artystycznej - dekady. Rozróżnienie form obłych i prostokątnych, monochromatyczność i maksymalne uproszczenie kompozycji umożliwiają Kochanowskiemu wnikliwe studium istoty obrazu, skupienie się na wzajemnych relacjach i hierarchii jego elementów. W swoich abstrakcyjnych, analitycznych reliefach artysta wykazuje zafascynowanie powiązaniami pomiędzy materialnymi bytami i logicznymi pojęciami, światem fizycznym i światem idei.
Studia Mikołaja Kochanowskiego w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych po pierwszym roku przerwał wybuch drugiej wojny światowej, podczas której aspirujący wtedy jeszcze artysta walczył w obronie kraju. Po zakończeniu wojny Kochanowski wrócił do edukacji artystycznej - w 1947 roku ukończył studia. Następnie, przez ponad trzydzieści lat, pracował w Akademii, karierę naukową wieńcząc tytułem docenta. Za swoją pracę pedagogiczną Kochanowski otrzymał m.in. srebrny i złoty Krzyż Zasługi oraz Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski. Uczestniczył w licznych zagranicznych wyjazdach artystycznych oraz wystawach w kraju i za granicą. Przez kilka dekad był także aktywnym uczestnikiem i organizatorem artystycznego środowiska w Krakowie.
Kochanowski został zapamiętany jako świetny pedagog - cierpliwy, pełen zrozumienia, zawsze okazujący wsparcie i służący radą. Jeden z jego uczniów, malarz i grafik, Tadeusz Gustaw Wiktor, tak opowiada o doświadczeniu nauki pod kierunkiem profesora Kochanowskiego: "Miałem do Mikołaja pełne zaufanie od samego początku; był przekonywający pod każdym względem; niewielu pedagogów zdobywało moje bezgraniczne zaufanie momentalnie. To było modelowe spotkanie Mistrz-Uczeń. Swą dydaktyczną grę wobec mnie stopniował z niebywałą mądrością; jakże bardzo był wymagający a zarazem jakże bardzo był delikatny, psychologicznie mądry. Dopiero to spotkanie prawidłowo ukierunkowało moje widzenie w zakresie ontologii obrazu. A gdy po wakacjach już na drugim roku dziękowałem mu za to wszystko, zaskoczył mnie po raz kolejny mniej więcej takimi słowami: - Proszę Pana, pan mi nic nie zawdzięcza, pan sobie to wszystko zawdzięcza, ja niczego pana nie nauczyłem, to pan się sam nauczył rysować. Ja tylko proces ten kontrolowałem i to wszystko. Gdy studentowi brak zdolności, nawet najlepszy profesor nic z niego nie wyciągnie. Ja byłem po to, aby wyzwolić z pana to, co pan w sobie miał od dawna" (Tadeusz Gustaw Wiktor, "Fragmenty z Kalendarium indywiduacyjnego" (1994), [w:] Mikołaj Kochanowski (1916-1987), [red.] Konstanty Węgrzyn, wyd. Salon Dzieł Sztuki Connaisseur, Związek Polskich Artystów Plastyków i Galeria Pryzmat, Kraków 2017, s. 23-24).

Mikołaj Kochanowski urodził się w 1916 roku w Grosułowie w obwodzie chersońskim Imperium Rosyjskiego (obecnie Wełyka Michajliwka, Ukraina), zmarł w Krakowie w 1987 roku. Od 1921 mieszkał w Polsce. Od 1938 studiował w tamtejszej Akademii Sztuk Pięknych u Pawła Dadleza, Kazimierza Sichulskiego i Fryderyka Pautscha. W 1939 wziął udział w kampanii wrześniowej, podczas której został kontuzjowany. Po wyjściu ze szpitala polowego osiedla się we Lwowie. Do Krakowa wrócił w 1941. Od 1945 wrócił na studia; naukę kończy w 1947 w pracowni Hanny Rudzkiej-Cybis. Wkrótce potem został pierwszym spośród powojennych absolwentów, którzy otrzymali posadę starszego asystenta przy Katedrze Malarstwa na krakowskiej ASP. Pracował tam przez 34 lata. Jego uczniami byli m.in. Zbigniew Bajek i Tadeusz Wiktor. Równocześnie cały czas pracował nad swoją sztuką - rozpoczynając od klasycznego malarstwa szybko zaczął poszukiwania własnej formy wyrazu, którą odnalazł w abstrakcji geometrycznej, często tworzonej przy użyciu gotowych przedmiotów. Pierwszą wystawę indywidualną zorganizował w 1960 roku w Domu Plastyków. Uczestniczył w ponad 120 wystawach w kraju i za granicą, m.in. we Francji, Norwegii, na Węgrzech. Podróżował do Paryża i Włoch dzięki artystycznym stypendiom ministerialnym. Był artystą wszechstronnym, malował prace olejne, tworzył kolaże, wykonywał abstrakcyjne reliefy z użyciem gotowych przedmiotów (ready made), projektował wnętrza i dekoracje.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.