STUDNIA PRZED DWORKIEM, 1921

Ukończył gimnazjum im. Jana Sobieskiego w Krakowie, następnie przez dwa lata studiował na Wydziale Filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Studia artystyczne odbył w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u Wojciecha Weissa (1914, 1917-22), otrzymując wyróżnienia i pochwały. W roku 1924 miał wystawę indywidualną w warszawskiej Zachęcie, gdzie pokazał m.in. prace: Kokietka, Spotkanie, Patrol w górach, Dancing u Trzaski w Zakopanem. W latach 1924-1938 przebywał w Paryżu. W latach: 1925, 1927 i 1929 wystawiał tam martwe natury na Salonie Jesiennym. W roku 1926 brał udział w wystawie kombatantów w Caen, a w 1927 roku - w wystawie inauguracyjnej w siedzibie Polskiego Związku Plastyków w Paryżu. Po powrocie do kraju jako artysta niezrzeszony brał udział w wystawie ZZPAP (1939) wystawiając Partię szachów (olej). Po II wojnie światowej Duda zajmował się działalnością kulturalno-społeczną; był naczelnikiem Wydziału Kultury Wojskowej Rady Narodowej w Warszawie. W latach 1945-1946 namalował serię obrazów przedstawiających zniszczenia wojenne okolic Warszawy. Prace te wystawił w lokalu SARP w Warszawie (1946), były to m.in. kompozycje takie jak: Tu stoi kościół, Tędy przeszła wojna oraz cykl portretów Dziecko Bunkra. W roku 1949 na Wystawie Ziem Odzyskanych Duda pokazał 41 prac, wśród których były pejzaże, portrety górników oraz kompozycje z życia marynarzy. W Muzeum Teatralnym w Warszawie znajduje się jego pędzla Portret Aleksandra Zelwerowicza (olej).