Bez tytułu, 1970 r.

Artystka związana z międzynarodowym ruchem sztuki feministycznej - zjawiska, które narodziło się w latach 70. XX wieku i dotyczyło problemu funkcjonowania kobiet w sferze kultury. Obok Natalii LL artystki jak Carolee Schneemann, Charlotta Moorman, Gina Pane, Valie Export, Judy Chicago czy Marina Abramović zaczęły w swoich dziełach poruszać problem funkcjonowania kobiet w sferze kultury i społeczeństwa, poszukując możliwości wypowiedzi w zdominowanej przez mężczyzn sztuce. Na przełomie lat 60 i 70 artystka eksploatowała obszar fotografii erotycznej, stworzyła w tym czasie między innymi cykle: Sfera intymna (1969) Aksamitny terror (1970) czy Fotografia intymna (1971). W ramach postkonceptualnej praktyki sięgała po ikonografię zaczerpniętą z obszaru kultury popularnej, mass mediów i pornografii. Artystka podkreśla, że zawsze interesowała ją erotyka. Problematyka prac Natalii LL dotyka kwestii tożsamości artystki i kobiety. Kierunki artystyczne mające najistotniejszy wpływ na jej twórczość to przede wszystkim konceptualizm i body-art. Aktualnie w warszawskim Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski prezentowana jest monumentalna, monograficzna wystawa artystki, prezentująca szerokie spectrum prac od końca lat 60 po współczesne realizacje.

W latach 1957-1963 studiowała w PWSSP we Wrocławiu pod kierunkiem prof. S. Dawskiego, dyplom w 1963 r. Dyplom Związku Polskich Artystów Fotografików otrzymuje w 1964 r. Zajmuje się malarstwem, fotografią, rysunkiem, sztuką performance i wideo. W 1970 r. współzałożycielka Galerii PERMAFO we Wrocławiu. Od 1975 r. włącza się do międzynarodowego ruchu sztuki feministycznej, biorąc udział w licznych sympozjach i wystawach. Stypendystka Fundacji Kościuszkowskiej w Nowym Jorku w 1977. Stypendystka "Verein Kulturkontakte" w Wiedniu w 1991. Stypendystka "PRO-HELVETIA" w Szwajcarii w 1994. Starszy wykładowca ASP w Poznaniu od 2004 r.