Homage Luciano Fontana, 1968 r.

"Jeszcze do niedawna w sztuce modnymi były stwierdzenia podkreślające unikalność, incydentalność i wyjątkowość dzieła artystycznego. Absurdalnie krańcowym przykładem takiego stanowiska było wyczekiwanie przez fotoreportera latami na jakieś niezwykłe, często makabryczne wydarzenie, którego rejestracja zapewniała rangę artystyczną twórcy i jego dziełom. Występuję zdecydowanie przeciwko tego typu uproszczonym poglądom, które nakazują upatrywać artystę w poszukiwaczu makabry, grzebiącym obydwiema rękami w przelewających się bebechach zmartwiałych trupkarzy.
Sztuka realizuje się w każdym momencie rzeczywistości, każdy fakt, każda sekunda jest dla człowieka jedyna i nigdy niepowtarzalna. Dlatego zapisuję wydarzenia zwykłe i trywialne, jak jedzenie, sen, kopulację, odpoczynek, wypowiadanie itp. Co więcej, każda czynność człowieka jako część składowa jego rzeczywistości jest absolutnie równoważna dla wywołania reakcji mentalnej u oglądającego notacje. Tak więc, mogę transformować rejestrację jednej czynności w drugą. Nie treść i wygląd formalny znaku jest ważny, a skutek, tj. znaczenie. Spory zaś o wygląd i czystość formalną znaku pozostawiam zgorzkniałym impotentom teoretycznym.
Konceptualizm, poza zwróceniem uwagi na istotne funkcje sztuki - oddziaływanie jej na sferę mentalną i intelektualną człowieka - jest jeszcze i tym dobrodziejstwem, że pozwala w obrębie samej sztuki jak i teorii dokonać zdrowego i jakże potrzebnego przewietrzenia. Z tym, że aktualnie to wietrzenie zmienia się na dość silny przeciąg, wyrzucając za okno rzeczywistości wszelkie gesty i pozy artystyczne" (Natalia LL, Postawa transformująca, 4 listopada 1972, www.nataliall.com).


W latach 1957-63 studiowała w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu. W 1970 razem ze Zbigniewem Dłubakiem, Andrzejem Lachowiczem i Antonim Dzieduszyckim, założyła galerię i grupę Permafo, która funkcjonowała do lat 80. Galeria była jednym z najważniejszych ogniw artystycznego fotomedializmu. Od 1975 związana z międzynarodowym ruchem sztuki feministycznej. W 1976 jej praca Sztuk a konsumpcyjna znalazła się na okładce międzynarodowego pisma "Flash art". W 1977 została stypendystką Fundacji Kościuszkowskiej w Nowym Jorku. W latach 1978- 95 pełniła funkcję komisarza, a następnie była wiceprzewodniczącą Międzynarodowego Triennale Rysunku we Wrocławiu. W 1991 otrzymała stypendium Verein Kulturkontakte w Wiedniu, a w 1994 została stypendystką Pro-Helvetia. Od 1964 członkini ZPAF. W maju 2007 została odznaczona Srebrnym Medalem "Zasłużony Kulturze Gloria Artis" a w 2013 roku otrzymała Nagrodę im. Katarzyny Kobro. W swojej twórczości posługuje się głównie fotografią i wideo ale tradycyjne media jak rysunek czy malarstwo nie są obce Natalii LL.