Przechadzka aleją

Indywidualny styl Nathana Grunsweigha kształtował się przede wszystkim się pod wpływem malarzy skupionych w École de Paris. Niepowtarzalność malarstwa artysty wynika jednak również z uważnego studiowania dzieł kubistów i postimpresjonistów. Dynamiczna forma dzieł Grunsweigha wynika też z bliskich kontaktów artysty z paryskimi ekspresjonistami - Chaimem Soutinem, Michelem Kikoinem i Pinchusem Krémègne’iem. Jeżeli o jakimś artyście można powiedzieć, że ze swojego sposobu patrzenia czy kadrowania uczynił znak rozpoznawczy, to na pewno do grona takich twórców można zaliczyć właśnie Grunsweigha. Malarz zwykł wyznaczać w przestrzeni obrazu oddalony punkt, do którego prowadzi wzrok widza przez rodzaj tunelu. Mało kto miał umiejętność wygrywania jednego motywu na tyle sposobów, co czyniło sztukę Grunsweigha rozpoznawaną, ale bynajmniej nie monotonną. Jawi się on jako artysta układający z małej, zdawałoby się, liczby motywów coraz to nowe miejskie widoki. Każdy z nich ma osobny charakter. Niewątpliwie jednym z powodów, dla których udawało się to osiągnąć, jest niezwykły kolorystyczny "słuch" Grunsweigha. Potrafił on rozegrać obraz w sposób zarazem dyskretny i zajmujący. W prezentowanej pracy można domyślać się widoku paryskich przedmieść.

Osiadł w Paryżu prawdopodobnie jeszcze przed wybuchem I wojny światowej. Uczestniczył w salonach paryskich: Jesiennym (1921, 1924, 1926-27, 1936-37), des Tuileries (1923, 1927, 1936) oraz Niezależnych (1925 r.). Malował przede wszystkim pejzaże, widoki miejskich przedmieść oraz martwe natury.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.