LE CANOTIER

KRAEMER Nathalie
Malarka i poetka, córka emigrantów z Polski. Opublikowała dwa zbiory poezji po francusku pt. Wznoszące się głosy; za jeden z nich otrzymała nagrodę w 1927 roku. Uznała jednak malarstwo za bardziej ekspresyjny i odpowiadający jej środek wypowiedzi. Uczestniczyła w salonach Tuileryjskim i Niezależnych. Zginęła w obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu.
Malowała, zwłaszcza w latach 1936-1938, studia portretowe chorowitych, wychudłych ludzi o sugestywnych, pełnych rezygnacji twarzach (Ślepiec, Oczekiwanie, Uciekinier, Pobożna, Macierzyństwo). Podejmowała także tematy społecznych wynaturzeń, które ujawniały egzystencjalne lęki artystki wobec ideologii faszyzmu i zapowiedzi wojny. Jej płasko malowane obrazy, złożone z szerokich plam nasyconych barw, wykazują wpływy kubizmu. Uprawiała także malarstwo pejzażowe i martwa naturę (Barbara Brus-Malinowska, Kisling i jego przyjaciele: wystawa obrazów i rzeźb z kolekcji Musée Du Petit Palais W Genewie, 1996, Muzeum Narodowe w Warszawie, s. 156).