Martwa natura z motylami

W raz z nadejściem XVIII wieku holenderskie kwiatowe martwe natury stały się swobodniejsze, stylistycznie odpowiadające nowym gustom. Bukiety komponowane były w coraz bardziej dekoracyjne struktury, asymetryczne, o nagromadzeniu form roślinnych. Rokokowy światłocień łączy się z rozjaśnioną paletą barw. Obfitość detali i kunszt malarski charakteryzują dzieła takich mistrzów, jak Jan van Huysum czy Rachel Ruysch. Zilustrowany bukiet umiszczono w antykizującym wazonie, stojącym na postumencie. Pomiędzy roślinami, artysta rozmieścił motyle i drobne ptaki. Tło kompozycji stanowi pejzaż o sentymentalnym charakterze, utrzymany w jasnej, stonowanej kolorystyce. Kwiatowe martwe natury stanowiły motyw popularny nie tylko na terenie Holandii. W XVIII w. były wysoko cenione na rynku sztuki i chętnie pozyskiwane do najważniejszych kolekcji zarówno pośród burżuazji, jak i dworów monarszych czy cesarskich. Kompozycje bukietowe odzwierciedlają ówczesne zainteresowanie egzotyką, są ilustracją wyrafinowanego smaku i bogactwa. Europejska symbolika roślin wywodzi się jeszcze z antycznych mitów i opowieści biblijnych. Wiązane z cyklem życia i śmierci oraz odradzania symbolizowały narodziny, przemianę, odnowę życia. Kwiaty utożsamiano z pięknem i doskonałością świata wyrażonymi nie tylko w ich budowie, ale też barwach czy proporcjach. Holenderskie martwe natury to metaforyczne zwierciadło, odbicie natury, poddane jednak kreacji artystycznej. Stanowić mają one nie tylko ucztę dla zmysłów, lecz także dla umysłu. To emblematyczna gra, prowokująca również refleksje moralizatorskie i wanitatywne. Kunszt malarski łączy się z wiedzą i erudycją, wpisując się w kulturę ciekawości, pragnącą nie tylko estetycznego, ale i intelektualnego zaspokojenia. Jako odrębny gatunek, martwa natura rozwinęła się w Niderlandach u schyłku XVI wieku pod wpływem przemian społeczno-gospodarczych oraz reform protestanckich. Pełny rozkwit fascynacji gatunkiem nastąpił w złotym wieku malarstwa holenderskiego. Prezentowana praca to typ bukietowej martwej natury, który swoje źródła ma w dziełach takich twórców, jak Peter Breughel Młodszy czy Ambrosius Bosschaert Starszy.


Podatki i opłaty
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%