PORTRET MŁODEJ DAMY W BERECIE Z RAJERAMI, ok. 1900

Sugestia zawarta w napisie, że autorem obrazu jest Władysław Czachórski (1859-1911) jest, niestety, nie do udowodnienia. Władysław Czachórski był mistrzem w subtelnym oddawaniu wszelkich wytwornych materii, błyszczących atłasów, koronek, puszystych futer. W nekrologu artysty opublikowanym w 1911 roku w Monachium przez tamtejszy Kunstverein, znalazło się m.in. takie sformułowanie: "Dążył do doskonałej jedności formy i koloru, a wychodząc zawsze od najdokładniejszego, szczegółowego opracowania formy, gardził w swym niezależnym mistrzostwie wszystkimi tanimi, wizualnymi efektami" (H. Stępień, M. Liczbińska, Artyści polscy w środowisku monachijskim 1828-1914, Warszawa 1994, s. 92). Przedstawiony Portret młodej damy w berecie zdobionym rajerami, charakteryzuje wprawdzie dążność do rzetelnego odwzorowania koronek, naszyjnika i strusiego pióra upiętego przy berecie, ale za pomocą fakturowego nakładania farby, sposobu nie stosowanego przez Czachórskiego. Ustalenie autora obrazu wydaje się mało możliwe. Bez wątpienia pozostaje on pod wpływem podobnych Studiów głów, często malowanych przez Czachórskiego w Monachium, w latach 1879-1911 (por. Pani w kapeluszu, przed 1900, repr. [w: ] E. Charazińska, E. Micke-Broniarek, A. Tyczyńska, Malarstwo polskie w zbiorach prywatnych, Warszawa1995, s. 66).
Omawiany portret sprawia wrażenie namalowanego z fotografii, co wyjaśniałoby odwrócenie spojrzenia modelki od widza. Beret stylizowany na renesansowy, upodabnia piękną młodą damę do aktorki lub śpiewaczki. Istnieje prawdopodobieństwo, że identyfikacja jej jest tylko sprawa przyszłości. Obraz pozostaje przykładem tzw. malarstwa salonowego, przeznaczonego dla zamożnej burżuazji przełomu wieków XIX i XX.