Para malowanych medalionów owalnych w dekoracyjnych ramach, ukazujących sceny:

Są to dwa, bardzo ciekawe i nietypowe dzieła sztuki. Malowidła wykonane zostały na wypukłych, owalnych medalionach z liściastego drzewa, których snycerskie opracowanie jest nadzwyczaj finezyjne. Oprawne w bogate, dekoracyjne ramy o ornamencie małżowinowym, malowane medaliony stanowią interesujący przykład kunsztownych przedmiotów zbytku, w których każdy element ma swoją wagę. Zaprojektowane musiały być na specjalną okazję i specjalne zamówienie. Świadczy o tym również rzadko w ikonografii spotykana tematyka.
Kluczem do jej określenia jest kobieca postać przed namiotem, trzymająca w ręce młotek. To bez wątpienia biblijna Jael, która w okrutny coprawda sposób i łamiąc święte prawo gościnności, dla dobra jednak swego narodu, zabiła Siserę - dowódcę armii kananejskiej walczącej z Izraelem. Zabójstwo to przypieczętowało zwycięstwo zjednoczonych plemion Izraela nad królem Kanaanu, Jabinem. Po rozgromieniu wojsk kananejskich w bitwie przy potoku Kiszon, Sisera, ich dowódca, uciekał pieszo. Gdy znalazł się w pobliżu namiotu Jaeli, ta zaprosiła go do środka obiecując ukryć go przed ścigającymi. Gdy jednak wyczerpany bitwą i ucieczką Sisera zasnął w namiocie, Jael uchwyciła młot oraz palik od namiotu i wbiła go w skroń śpiącego Sisery tak głęboko, że palik utkwił w ziemi. Historia ta, która miała miejsce ok. roku 1125 przed Chrystusem, opowiedziana jest w starotestamentowej Księdze Sędziów (4; 4-22).
Księga Sędziów relacjonuje ponurą epokę przejściową w dziejach Izraela od śmierci Jozuego do Samuela. Rozproszone plemiona izraelskie łączyła tylko wspólna wiara. Gdy zachowywały one wierność Bogu, naród był silny i zjednoczony, gdy zaś ulegały kultowi obcych bóstw, następowały podziały, słabość i demoralizacja. Poszczególni "sędziowie" - nie tylko doradcy prawni lecz ludzie czynu, wyzwalający plemię lub cały naród spod władzy narodów ościennych, byli narzędziami w ręku Boga dla umocnienia i zjednoczenia Izraela. W czasach Jaeli rządy sprawowała para sędziów: Debora z plemienia Efraima, która była sędzią w sensie prawniczym i Barak z pokolenia Neftalego, który był przywódcą wojskowym. Debora to właśnie zmobilizowała Baraka do zebrania wojsk przeciwko Jabinowi, zachęcając go tymi słowami: "Wstań, bo oto nadchodzi dzień, w którym Pan wyda w ręce twoje Siserę, Czyż Pan nie kroczy przed tobą ?" Wydaje się, że ten właśnie moment - usilnej prośby Debory przed wodzem - ukazuje pierwsza z pary kompozycji. W ten sposób artysta ukazałby początek i zakończenie wyprawy wojennej, która stanowiła jednoczący zryw pokoleń izraelskich w obliczu wspólnego wroga. Debora i Barak dążą do zjednoczenia. Biblia przekazuje, zaraz po epizodzie okrutnego zabójstwa Sisery, zwycięską pieśń Debory. Jest to jedna z najstarszych pieśni opiewających zwycięstwo. Dominuje w niej właśnie wołanie o zjednoczenie pokoleń.
Historia ta również w czasach nowożytnych mogła zachować swą aktualność. Niezależnie od okoliczności politycznych, społecznych czy rodzinnych, które mogły mieć wpływ na zamówienie omawianej pary kompozycji, temat ten podkreślał wagę zjednoczenia przeciwko wspólnemu wrogowi. Jak to często bywa w przypadku par malowideł, tzw. pendants, kompozycja obu obrazków uzupełnia się, w tym przypadku tworząc zarys litery V, której górne punkty stanowią głowy Baraka i Jaeli, dolny zaś - stopy postaci umieszczonych przy krawędziach.
Malowidła kształtowane lekkim, wprawnym pędzlem w delikatnej palecie barw, wskazują na osiemnastowiecznego malarza włoskiego, lecz trudne jest określenie bliższego kręgu artystycznego autora. Stan zachowania obrazków i ich opraw jest bardzo dobry, bez śladów jakichkolwiek interwencji konserwatorskich.