PASTERKI Z INDYKAMI, poł. XIX w.

Początkowo kształcił się w Szkole Rysunkowej w Warszawie. Naukę kontynuował w latach 1917-1919 u Kuturlina w Moskwie oraz w latach 1923-1926 w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie u Karola Tichego i Władysława Skoczylasa. W 1926 r. pojechał do Paryża, gdzie tworzył i wystawiał. W 1932 r. otrzymał stypendium TZSP, które umożliwiło mu wyjazd do Włoch i dalszą naukę. Po powrocie do kraju zamieszkał w Warszawie. Był wielokrotnie nagradzany. Wystawiał głównie w warszawskiej "Zachęcie", łódzkiej Miejskiej Galerii Sztuki, krakowskim TPSP oraz w paryskiej galerii Au Sacre du Printemps. Był członkiem Stowarzyszenia Artystów Malarzy Pro Arte. Kontynuował tradycje Jana Stanisławskiego. Malował poprawne, dekoracyjne krajobrazy o przymglonej tonacji, w których często występują motywy architektoniczne. Interesował się również folklorem: malował typy ludowe oraz wnętrza chat wiejskich, łowickich, huculskich, podhalańskich, wileńskich, śląskich, krakowskich, w których z dokumentacyjną nieraz wiernością notował szczegóły etnograficzne. Rzadziej tworzył portrety i martwe natury. Podczas okupacji hitlerowskiej zarabiał handlując obrazami i ramami. Podczas powstania warszawskiego wiele jego prac uległo zniszczeniu.