PORTRET STANISŁAWA MOKRONOWSKIEGO, XIX w. wg oryginału z k. XVIII w.

Stanisław Mokronowski (1761 - 1821) - szambelan Stanisława Augusta Poniatowskiego, poseł na Sejm Czteroletni. Służbę wojskową rozpoczął ww 1780 r. jako chorąży w Gwardii Konnej Koronnej, lecz po niespełna dwóch latach, wziął dymisję z rangą porucznika i wstąpił do wojska francuskiego, jako kapitan w pułku Royal Allemand. Po powrocie do Polski w 1788 r. został wicebrygadierem Kawalerii Narodowej. W 1792 r. odznaczył się w bitwie pod Zieleńcami i awansował na generała lejtnanta. W insurekcji był komendantem miasta Warszawy i Siły Zbrojnej Księstwa Mazowieckiego. Jako dowódca dywizji osłonowej od strony Prus na linii Narwi, odegrał znaczną rolę w rejonie Warszawy (obrona stolicy pod Błoniem) i na Litwie, skąd przeprowadził wycofującą się armię do Warszawy. Od sierpnia naczelny dowódca wojsk litewskich w stopniu generała lejtnanta, poniósł klęskę pod Kobyłką i otworzył drogę Suworowi na Warszawę. Po upadku powstania wyjechał do Włoch, do kraju powrócił na krótko przed śmiercią. Czwarty na liście nagrodzonych Orderem Virtuti Militari.