SĄD OSTATECZNY - DYSPUTA APOSTOŁÓW

Jest to kompilacja motywów zaczerpniętych dowolnie z obrazów sakralnych z XV i XVI wieku. Trudno prawidłowo określić temat prezentowanego obrazu, nie odpowiada on znanym wzorom Sądu Ostatecznego, ani Dyspucie apostołów. Grupa apostołów zajętych dysputą wywodzi się z ikonografii sceny Zaśnięcia Mari (por.:, obrazy malarzy małopolskich w Muzeum Narodowym w Warszawie, z ok. 1470 r., 1499 r., i z pocz. XVI w., w: T. Dobrzeniecki, Malarstwo tablicowe, Katalog zbiorów, Warszawa, 1972,
poz. 4 A, 9 A i 14). Postać Chrystusa, choć przypomina Chrystusa z Sądu Ostatecznego, z 1435 Stefana Lochnera (1410-1451) w Walraf-Richartz Museum, w Kolonii, wydaje się najmniej starannie odwzorowana. Sposób ułożenia obu rąk Chrystusa jest w omawianym obrazie niezrozumiały: ani nie przypomina pozy oranta (jak widać to w Epitafium księcia Wacława Żagańskiego z 1488 r., poz. 75, wspomnianego wyżej katalogu), ani nie oznacza błogosławieństwa znajdujących się "po prawicy", a potępienia tych "po lewicy" (jak w scenach ilustrujących Sąd Ostateczny w epitafiach śląskich, Jadwigi Rinder z ok. 1513 r. oraz Andrzeja Pecherera z r. 1515, op. cit. poz. kat. 75, 99,100). Anioły zamiast trąb wzywających na Sąd Ostateczny trzymają narzędzia Męki Pańskiej, krzyż i kolumnę (słup), jak w scenie Ukrzyżowania lub przedstawieniu Matki Boskiej Bolesnej. Maleńkie postacie ludzi zmartwychwstałych z grobów, na pierwszym planie - zostały namalowane w sposób zdawkowy, zupełnie inaczej niż przytaczanych wyżej przykładach z XV i XVI.