Portret Włoszki, około 1902 r.

POCHODZENIE:
- własność artystki, 114 Rue Vaugirard, Paryż
- własność artystki, 49 Boulevard de Montparnasse, Paryż (od 1907)
- własność Madame Jassoruska, 10 rue Chalgrin, Paryż (okres nieznany)
- kolekcja Giovanniego Finazzi, Bergamo (zakup z Biennale w Wenecji, 1938)
- spadkobiercy Giovanniego Finazzi, Rzym (do 2000)
- kolekcja prywatna, Włochy

WYSTAWIANY:
- XXI Biennale, Pawilon Polski, Wenecja, 1938
- Wystawa Powszechna, Pawilon Polski, Paryż, 1937
- 29th International Society of Sculptors Engravers and Painters in London, Royal Academy of Arts, Londyn, listopad 1925
- Galerie Arnot, Wiedeń

LITERATURA:
- Collezione Giovanni Finazzi, ze wstępem Attilio Podestà, Istituto Italiano d’Arti grafiche, Bergamo 1942, s. 23, nr 259 (il.)
- XXI Esposizione Biennale internazionale d’arte, katalog, Venice 1938, wyd. 2, s. 303, nr 4 (Pawilon Polski, jako “Donna italiana”)
- Catalogue officiel de la Section polonaise à l’Exposition Internationale Arts et Techniques dans la vie moderne, Paris 1937, Varsovie 1937, s. G 102 (Polonia pavillon: Peinture), nr 5 (jako “Potrait de Femme”)
- The International Society of Sculptors Engravers and Painters in London, Catlogue of the 29th London Exhibition, Royal Academy of Arts, Burlington House, Piccadilly-London, London 1925, s. 27, nr 141 (jako “Portrait de Femme”) (?)

DOKUMENTY ARCHIWALNE:

- historyczna fotografia obrazu podczas XXI Biennale w Wenecji, 1938, Muzeum Narodowe w Krakowie
- dokumentacja do Pawilonu Polskiego z XXI Biennale w Wenecji, 1938, w: Archivio Storico delle Arti Contemporanee, Biennale di Venezia
- zdjęcie obrazu w Galleria Nazionale d’Arte Moderna e Contemporanea, Rzym

Jedna z najwybitniejszych polskich artystek przełomu XIX i XX w. Początkowo lekcji rysunku udzielała artystce matka, Eugenia Mondan; w latach 1883 – 86 artystka kształciła się pod kierunkiem Kazimierza Pochwalskiego i Józefa Siedleckiego. Uczęszczała też na Wyższe Kursy dla Kobiet im. A. Baranieckiego w Krakowie, gdzie lekcji udzielali jej Hipolit Lipiński i Antoni Piotrowski. W latach 1886-1889 odbyła studia w monachijskiej Akademii Sztuk Pięknych u Karla Kricheldorfa i Wilhelma Dürra. W Monachium otworzyła własną pracownię, pozostając pod opieką Józefa Brandta i Alfreda Wierusza-Kowalskiego. W 1895 r., w zastępstwie Teodora Hummla, objęła kierownictwo prowadzonej przez niego Szkoły Malarskiej. W 1898 roku osiadła na stałe w Paryżu. Była członkiem Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka", Société Nationale des Beaux-Arts i Polskiego Towarzystwa Literacko-Artystycznego w Paryżu, a także International Society of Sculptors, Engravers and Painters w Londynie. Od 1886 roku, gdy zadebiutowała w krakowskim Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych, prezentowała swoje prace na wystawach w kraju, Europie i Stanach Zjednoczonych, m.in. w Berlinie (1892, 1893, 1913 r.), Monachium (1893 r.), Pradze, Londynie i Paryżu (1896 r.), Carnegie Institute w Pittsburghu (1901, 1906, 1907, 1920-28), Wiedniu (1902, 1908 r.), Amsterdamie (1912 r.) i Wenecji (1910, 1914, 1938 r.). Została wielokrotnie uhonorowana nagrodami, m.in. złotym medalem na międzynarodwej wystawie w Monachium (1905 r.), Francuską Legią Honorową (1912 r.), Grand Prix na Wystawie Expo w Paryżu (1939 r.) i orderem Polonia Restituta (1938 r.). Była przede wszystkim portrecistką; stworzone przez nią wizerunki zarówno osób znanych jak i zwykłych modeli wpisują się w nurt ekspresyjnego portretu modernistycznego. W swych obrazach artystka skupiła się na twarzy modela oddając stan jego psychiki i nastrój chwili. Malował także martwe natury i kwiaty oraz wnętrza, zwłaszcza własnych pracowni.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.