FIGURA ŁUCZNICZKI, 1927

Studiowała w latach 1919-1923 na wydziale rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w pracowni Konstantego Laszczki. Debiutowała w 1920 roku wystawą w krakowskim Pałacu Sztuki. W kolejnych latach wystawiała regularnie w TPSP w Krakowie i w warszawskiej "Zachęcie". W 1922 roku pokazała na wystawie w Krakowie rzeźbę "Japończyk". Po ukończeniu studiów artystka przeniosła się do Warszawy, gdzie miała swoją pracownię. Rozgłos przyniosły jej rzeźba Marszałka Józefa Piłsudskiego (1926 r.). W latach 1926-28 artystka wyjechała do Paryża, gdzie kontynuowała naukę u Bourdelle`a. Obok rzeźby portretowej, Niewską inspirowała tematyka sportowa (tworzyła statuetki, puchary jako nagrody w zawodach sportowych) oraz animalistyczna (złoty medal za rzeźbę "Pelikan" na wystawie w Paryżu w 1937).
Rzeźba Łuczniczka prezentowana była w 1928 r. na wystawie przedolimpijskiej w Związku Artystów Plastyków jako nagroda za zawody kobiece. Odlew wykonała warszawska Wytwórnia Rzeźby Polskiej z Bronzu Józef Wasilewski i S-ka.