Prometeusz, 1809

Orest Kiprenski studiował w petersburskiej Akademii Sztuk Pięknych w latach 1788-1803. Niedługo potem został uznany za najwybitniejszego malarza rosyjskiego pierwszej połowy XIX wieku. Działał w Petersburgu, w Moskwie i we Włoszech w latach 1816-1823 oraz 1829-1836. Głównie zajmował się malarstwem portretowym. Najbardziej znane portrety jego pędzla to wizerunki J.W. Dawidowa (1809) i A.S. Puszkina (1827). Tworzył również sceny rodzajowe i alegoryczne. Artysta związany był z gronem artystów skupionych wokół znakomitego mecenasa sztuki Tomiłowa. W tym gronie znajdował się również malarz A. Orłowski. W 1831 roku Kiprenski namalował portret zbiorowy przedstawiający grupę Polaków, wśród nich A. Mickiewicza, czytających w Neapolu wiadomość o upadku powstania listopadowego (obecnie obraz w zbiorach Galerii Tretiakowskiej w Moskwie). Malarstwo Kiprenskiego ocenia się jako stojące u podstaw rozwoju dziewiętnastowiecznego malarstwa realistycznego w Rosji. Samo nosi wiele znaczących cech epoki romantyzmu.
Oferowany rysunek jest studium aktu i równocześnie przykładem, z jakich słynęła akademia petersburska. "Model - umięśniony mężczyzna, upozowany w skomplikowanym układzie ciała: siedzi na kamieniu z opuszczonymi nogami. Klatka piersiowa podana do tyłu, głowa przechylona do tyłu. Widoczna w skrócie od dołu, lewą ręką przytrzymuje się bryły po prawej (...). Skróty postaci wskazują, że najpewniej rysunek musiał być rysowany z pewnej wysokości (w amfiteatralnie rozwiązanej Sali do rysunków? - Było to powszechne rozwiązanie). Motyw skały, układ postaci, wskazuje, że rysunek jest studium do kompozycji przedstawiającej Prometeusza przykutego do skały. Rysunek, bardzo dokładny pod względem odtworzenia anatomii, odbiega od suchych rysunków akademickich petersburskiej akademii. Natomiast dobrze łączy się ze swobodnymi rysunkami Kiprenskiego, który zresztą - jak i współczesny mu A. Orłowski - traktował rysunek jako autonomiczną dziedzinę sztuki.(...)" (cytat z ekspertyzy)