Lalka, lata 90-te XX w. r.

"To szczególne zamiłowanie do traktowania lalki jako obiektu artystycznego, nie zaś dziecięcej zabawki czy malarskiego lub rzeźbiarskiego szkicu, sięga początków XX wieku. Lalki Althamera wydają się mieć wiele wspólnego z historią związaną z Oskarem Kokoschką, dla którego Hermina Moos, w Stuttgarcie, wykonała kopię niejakiej Almy Mahler. Naturalnej wielkości lalka przedłużyła w ten sposób egzystencję ukochanej, która porzuciła artystę. Nasuwają się tu analogie z przywoływanym wcześniej wizerunkiem Gumy, figury zainstalowanej na sprężynie i popychanej przez praskie dzieci. W przeciwieństwie do wielu współczesnych twórców, którzy koncentrowali się głównie na lalkach jako erotycznych wizerunkach kobiet, Althamer często przedstawia mężczyzn. Z drugiej strony, być może źródeł jego fascynacji lalką należałoby szukać w wykonywanej przed laty pracy zarobkowej: lalkami, które artysta tworzył razem żoną w celach handlowych - wstawiał je do sklepów z pamiątkami i zabawkami".
Karolina Zychowicz, Nowe konstelacje dzieciństwa. "Mezalia" w Fundacji Galerii Foksal, źródło: www.obieg.pl

Rzeźbiarz, performer, twórca instalacji i filmów video. W latach 1988-93 studiował na Wydziale Rzeźby warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Jego pracą dyplomową pod kierunkiem Grzegorza Kowalskiego była rzeźba pod tytułem "Autoportret". Początkowo zajmował się rzeźbieniem figur za pomocą prostych technik oraz niekonwencjonalnych materiałów, następnie posługiwał się metalową siatką i ubierał swe rzeźby w starą odzież. Kolejnym etapem jego twórczości było poświęcenie się problemowi samotności, izolacji oraz wyobcowaniu. Wzorując się na statkach kosmicznych, budował kapsuły, przyrządy, skafandry, których celem było oderwanie się od rzeczywistości. W połowie lat 90. poświecił się sprawom społecznym głównie umiejscowieniu sztuki, twórczości w otaczającym nas świecie. W roku 2004 uhonorowany nagrodą im. Vincenta van Gogha. Wystawiał w najważniejszych galeriach w kraju i na świecie.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.