Bez tytułu, 2007 r.

Sztuka Pawła Dunala wyróżnia się swobodnym łączeniem różnych wątków współczesnej kultury, które artysta twórczo przeobraża. W nieskrępowany sposób czerpie ze wszystkich jej przejawów - w obrazach widoczne są motywy nawiązujące do ludzkiej seksualności, popularnej fantastyki, tradycji historii sztuki i japońskiego origami. Prezentowana praca charakteryzuje się mistrzowskim, swobodnym gestem malarskim, w którym dukt pędzla buduje spójną i jednorodną kompozycję. Jak pisali organizatorzy jego indywidualnej wystawy "Sowy nie są tym, czym się wydają" w zielonogórskim BWA, "malarstwo jest dla niego środkiem komunikowania, ciągle adekwatnym do błyskawicznie zmieniającego się świata. Nad obrazami pracuje często długo, mając świadomość wagi efektu ostatecznego. Równie swobodnie porusza się w obszarach abstrakcji, jak i szczegółowej opowieści. Nie obawia się emocji, intuicji, korzysta z podświadomości jako źródła twórczości".

W 2008 roku uzyskał dyplom z wyróżnieniem rektorskim na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (pracownia prof. Jarosława Modzelewskiego). Aneks do dyplomu wykonał w Pracowni Technologii i Technik Malarstwa Ściennego. Finalista 9. konkursu im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu w 2009 roku, a w 2013 - 41. Biennale Malarstwa "Bielska Jesień". Artysta uwzględniony w publikacjach Piotra Bazylko i Krzysztofa Masiewicza "Notes dla Kolekcjonerów", "Przewodnik kolekcjonera sztuki najnowszej" oraz "77 dzieł sztuki z historią" oraz Kamy Zboralskiej "Przewodnik po galeriach sztuki. Sztuka inwestowania w Sztukę", tom trzeci.