Bez tytułu, tryptyk, 2018 r.

Urodzony we Wrocławiu malarz, grafik, rysownik, autor komiksów i podręczników dla dzieci; zajmuje się też poezją i sztuką wideo. Obecnie jako profesor, prowadzi pracownię multimediów na Wydziale Malarstwa i Rzeźby w Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. Jest też kuratorem BWA Awangarda we Wrocławiu. W latach 1979-84 studiował na Wydziale Malarstwa, Rzeźby i Grafiki w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu; dyplom uzyskał w 1984 roku w pracowni malarstwa doc. Konrada Jarodzkiego i doc. Leszka Kaćmy. Na początku lat 80. Paweł Jarodzki wraz z przyjaciółmi z tej samej pracowni (Ewą Ciepielewską, Bożeną Grzyb, Arturem Gołackim i Andrzejem Jarodzkim) zaczęli wydawać fanzinową gazetkę - magazyn. Nazwali ją „Luxus”, żeby odciąć się od szarości i siermiężności stanu wojennego. Początkowo artyści wykonywali gazetkę ręcznie, za pomocą szablonów, grafik i rysunków, gdyż nie było szans na zdobycie powielaczy. Pierwsze numery ukazywały się w nakładzie 3-5 egzemplarzy. Do 1986 roku ukazało się 6 numerów pisma „Luxus”. Podczas pracy nad magazynem powstała grupa „LuXuS”, której faktycznym liderem stał się Paweł Jarodzki, a jego twórczość była przez wiele lat ściśle związana z działalnością grupy. Od 1984 roku grupa zaczęła brać udział w wystawach i organizować różne akcje, a jej charakterystyczna estetyka miała wpływ na kształt artystycznej sceny Wrocławia. Najbardziej aktywny okres działania grupy przypada na lata 1984 ̶ 1988. Skład LuXuSu zmieniał się wielokrotnie. Do dłuższej współpracy z grupą przyznają się, oprócz Pawła Jarodzkiego, m.in.: Ewa Ciepielewska, Bożena Grzyb ̶ Jarodzka, Małgorzata Plata, Jerzy Kosałka, Stanisław Sielicki, Artur Gołacki, Jacek Jankowski, Marek Czechowski i Szymon Lubiński. Z założenia członkowie grupy LuXuS robili sztukę popularną, prostą w wykonaniu i dostępną dla wszystkich, odcinając się tym samym od obowiązującego wówczas artystycznego awangardowego „akademizmu”, jakim była sztuka konceptualna i, m.in. twórczość artystów formacji Fluxus. Twórczość LuXuSowców odnosiła się do potocznej rzeczywistości i każde ich wystąpienie związane było z aktualnymi wydarzeniami. Grupa znana była z tworzenia „sytuacji” artystycznych, mających swoje źródło w wielkomiejskiej codzienności. Artyści spod znaku LuXuSu czerpali całymi garściami z kultury masowej i popartu, preferowali dowolność, pastisz i dadaistyczne kolaże. Na przykład dublowali Chaplina z Myszką Miki lub przetwarzali słynną „Damę z Łasiczką” w szalonym stylu.