Autoportret wielokrotny, 1991 r.

Paweł Kwiek jest jednym z najciekawszych artystów polskiej neoawangardy lat 70. Uczestniczył - równolegle - w działaniach łódzkiego Warsztatu Formy Filmowej (był jednym z jego głównych animatorów) oraz warszawskiej grupy artystów zafascynowanych teorią i praktyką Formy Otwartej Oskara Hansena. Jego krótka autobiografia brzmi następująco: "Paweł Kwiek. 1971-1980 świecki artysta awangardowy, 1980 - nawrócenie, 1980-2004 uprawia sakralną sztuką awangardową, 1991-2002 - pięciokrotna hospitalizacja psychiatryczna, kilka psychoduchowych śmierci i zmartwychwstań". Rzeczywiście, zarówno sam Kwiek, jak i historycy sztuki dzielą jego twórczość na dwa etapy: przed nawróceniem i po nim, gdy zaczął tworzyć uduchowione kompozycje wystawiane na przykościelnych ekspozycjach. W latach 70. współtworzył Warsztat Formy Filmowej, o którym Łukasz Ronduda pisał: "Artyści WFF postanowili przekroczyć dotychczasowe 'humanistyczne' metody stwarzana sensu, wprowadzić kategorię 'kreatywności' maszyny, wykorzystując przypadek, 'racjonalne aprioryczne partytury' oraz poszerzyć ludzką wyobraźnię i percepcję - a nie podporządkować się im. Chcieli zobaczyć świat inaczej (m.in. dzięki kamerze), 'na trzeźwo', bez artystycznych fanaberii i projekcji, poza własnymi ograniczeniami. Ich działalność przypominała lekcję dialektyki negatywnej Adorna i von Clausewitza: pozornie okiełznana przez rozum (język) rzeczywistość zawsze rodzi 'tarcie i mgłę', które wymagają nowego (stale uaktualnianego)określenia się wobec niej, ciągłej gotowości na nową świadomość, nową synchronizację świata i języka. Świadomość ta i tak nie byłaby tą ostateczną pełną, obiektywną wiedzą dającą kontrolę nad światem, lecz jedynie kolejnym etapem w naszych zmaganiach z błyskawicznie zmieniającą się, nieustannie ewoluującą rzeczywistością. Radykalnie materiałowe operacje 'na piśmie' miały służyć rozeznaniu w rzeczywistości uelastycznieniu komunikacji z nią i z innymi ludźmi, a także propagować bardziej 'krytyczne' poruszanie się w niej" (Łukasz Ronduda, Sztuka polska lat 70. Awangarda, Warszawa 2009, s. 274-275). Jednocześnie Paweł Kwiek współpracował z grupą studentów i absolwentów Wydziału Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (głównie z pracowni Oskara Hansena), czyli swoim bratem Przemysławem Kwiekiem oraz skupionymi wokół niego artystami. To działanie między dwoma środowiskami, jak twierdzi Łukasz Ronduda, "zapewniło jego realizacjom nowatorski charakter".
Jest absolwentem Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi, Wydziału Operatorskiego i Realizacji TV. W latach 1975-1976 pracował jako reżyser w Wytwórni Filmów Oświatowych w Łodzi oraz w latach 1976-1977 jako operator w Wytwórni Filmów Dokumentalnych w Warszawie. Wykładał na ASP w Warszawie i w PWSFTViT w Łodzi. Pracował także jako realizator światła w Telewizji Polskiej. Jest członkiem Stowarzyszenia Filmowców Polskich oraz ZPAF . Do 1980 roku członek Warsztatu Formy Filmowej. Od 1970 roku brał udział w wielu prezentacjach sztuki polskiej w kraju i za granicą. Realizuje filmy, fotografię, akcje artystyczne, zajmuje się działalnością teoretyczną i poetycką. Odznaczony Medalem 150-lecia Fotografii Polskiej.

Podatki i opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.