Ibrahim

Pierre-Jules Mene urodził się w Paryżu, rzeźby uczył się u swego ojca, Dominika Mene oraz u René Compaire`a. Wystawiał prace w Salonie Paryskim od 1838 do 1879, uzyskując medale, w tym dwukrotnie medal pierwszej klasy (w 1852 i 1861 r.). Należał do najbardziej znanych, niezwykle utalentowanych przedstawicieli francuskiej rzeźby animalistycznej, niezwykle popularnej zwłaszcza w okresie romantyzmu i w 2. połowie wieku XIX. Rzeźby Mene cechuje fascynacja pięknem natury, nadto realizm i doskonała znajomość anatomii zwierzęcej, przy próbie wydobycia indywidualnych cech portretowanych zwierząt. Do szczególnie udanych należą jego rzeźbiarskie "portrety" psów, koni czy zwierząt dzikich, a także liczne kompozycje ze scenami myśliwskimi i jeździeckimi. Po jego śmierci założona przezeń odlewnia prowadzona była jeszcze do 1892 roku. Znana z licznych odlewów w kolekcjach światowych rzeźba przedstawia konia rasy arabskiej o imieniu "Ibrahim", stojącego na owoidalnej podstawie, z łbem skręconym nieco w prawo.