Zima, 2018

Malarz niczym nieskrępowanej malarskiej fantazji i wyobraźni. W jego najnowszych obrazach dzieją się dziwne sprawy: mutanci-olbrzymy, w enigmatycznym pejzażu walczą, niby King-Kong w międzywojennym filmie o monstrualnej małpie, z nadlatującymi aeroplanami. Bagienne boginie Wenus proszą o pocałunek pilotów... A wcześniej Hitler, Myszka Miki albo Andrzej Lepper... ikony pop kultury i bohaterowie tabloidów, mozaikowe, obrazkowe widzenie świata, barwne, atrakcyjne wizualnie malarstwo. Ale czy tylko? W swej ostatniej wystawie, noszącej tytuł „Odziani w materię” (Galeria Bardzo Biała, marzec 2019 r.) Piotr Wachowski podejmuje dyskurs o duchowości. Świat materialny, z którym się utożsamiamy jest dla niego ułudą, snem, gdyż nasza duchowość nie jest materialna. Być może stąd biorą się elementy rozpadu materii widoczne wyraźnie w ostatnich obrazach Wachowskiego, choć ten rozpad i „rozmywanie się” figur był już wcześniej sygnalizowany w jego malarstwie. Piotr Wachowski urodził się w Słupsku w 1976 roku. Studiował na Wydziale Malarstwa ASP w Warszawie w latach 1996-2001. Dyplom z wyróżnieniem zrealizował w pracowni Wiesława Szamborskiego. Od 2001 roku pracuje na Wydziale Malarstwa, najpierw jako asystent Mirosława Duchowskiego, później Pawła Bołtryka, a obecnie jest asystentem na stanowisku adiunkta w Pracowni Rysunku Czesława Radzkiego. Autor wielu wystaw malarstwa. W 2002 roku dostał nominację do Paszportu Polityki, a w 2003 roku został laureatem nagrody kwartalnika o sztuce współczesnej „Exit”. Stypendysta MKiDN w roku 2007. Posiada tytuł doktora i obecnie realizuje przygotowania do wszczęcia habilitacji.