MARTWA NATURA, 1 poł. XX w.

Martwa natura z trzema naczyniami - tzw. ceramiką bolimowską: misą, talerzem i dzbanem, umieszczonymi na żółtym krześle, którego siedzisko przykryte zostało ludowym pasiakiem, a przez oparcie przerzucono kawałek granatowej materii. Zakomponowanie przedmiotów na żółtym krześle to niewątpliwie ukłon artysty w kierunku twórczości Vincenta Van Gogha (Krzesło Vincenta, 1888, National Gallery Londyn nr inw. NG3862). Płótno wykazuje bliskość stylistyczną z dziełami Tymona Niesiołowskiego (1882-1965) absolwenta krakowskiej ASP (ucznia Wyspiańskiego i Mehoffera), związanego z Formistami, Rytmem. W latach 1906 - 1926 działał w Zakopanem, następnie pracował na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie. Po wojnie osiadł w Toruniu. Tradycje produkcji ceramiki w Bolimowie i okolicach (k. Skierniewic) sięgają co najmniej wieku XVIII, a garncarstwo stanowiło jedno z głównych zajęć ludności wiejskiej (nie wykształciły się w tym regionie żadne inne formy sztuki ludowej). W XIX wieku działał cech garncarzy (ok. 20). W poł. XIX wieku postał najsłynniejszy miejscowy zakład Konopczyńskich. Po I wojnie światowej liczba warsztatów zmniejszyła się do 6. I wtedy właśnie w warsztacie Konopczyńskiego (jedynym działającym do dziś) wykształcił się charakterystyczny styl zdobienia ceramiki odbiegający od typowych wzorów ludowych. Cechował się on jasną szklistą polewą oraz barwną malaturą animalistyczną i floralną. Bruno Haessner był łódzkim architektem, który w latach 1940-41 wraz z Rudolfem Richterem przebudował hall w pałacu Juliusza Roberta Kindermanna przy ul. Piotrkowskiej 137/139.