PORTRET MARCINA SUCHODOLSKIEGO, pocz. XIX w.

Wizerunek nawiązuje do obrazów "sarmackich" z XVII w. (np do Portretu Stanisława Koniecpolskiego, z ok.1640 w zbiorach Muzeum Pałacu w Wilanowie) czy XVIII w. (tu charakterystyczny gest ujęcia się pod bok - jak w znanym wizerunku hetmana Wacława Rzewuskiego z ok.1774, w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie. Niezbyt starannie wykonany napis i niewyraźnie namalowany herb Janina potwierdzają przypuszczenie o poźnym powstaniu obrazu, tj w XIX wieku. Można przypuszczać, żę wizerunek został namalowany jako jeden z galerii rodowej Suchodolskich, świadomie archaizowanej. Tego typu Galerie rodowe powstawały w Polsce od 2 ćwierci XVIII w., a ich przykłady znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie (portrety Radziwiłłów z Nieświeża, czy Tyszkiewiczów z Łohoyska).
Suchodolscy herbu Janina to polski ród szlachecki wywodzący się z miejscowości Suchodoły w powiecie krasnostawskim w ziemi lubelskiej. Jego członkowie pełnili często urzędy zarówno powiatowe jak i wojewódzkie województwa lubelskiego. Służyli też często w wojsku koronnym jak Aleksander Stanisław Suchodolski (zm. 1682) starosta lityński, rotmistrz królewski i deputat na trybunał koronny oraz jego syn Franciszek, oficer wojsk koronnych, uczestnik wyprawy wiedeńskiej. Wśród licznych członków rodu wymienia Kacper Niesiecki w swym herbarzu również Marcina Suchodolskiego, syna Jana dziedzica na Suszach i Gołowierzchach w powiecie łukawskim, brata wspomnianego Aleksandra Stanisława, starosty lityńskiego. (Herbarz polski Kaspra Niesieckiego S.J., T.VIII, W Lipsku 1841, s. 555-6)