Portret księcia z rodziny Lubomirskich (Portret księcia Jerzego Ignacego Lubomirskiego?)

Prezentowany portret jest interesującym przykładem mieszania się w polskiej sztuce XVIII wieku motywów obcych i rodzimych. Zdobna peruka z opadającymi na ramiona lokami, zbroja typu zachodnioeuropejskiego, przerzucony przez ramie czerwony płaszcz, czy owalny format obrazu - wszystkie te motywy anonimowy artysta wywiódł ze współczesnej sobie sztuki Europejskiej, malarstwa francuskiego lub saskiego. W dolnej partii kompozycji uwage widza przykuwa jednak element rodzimy, iskrzacy się od złotych nici pas kontuszowy, którym nieco nonszalancko przepasał się portretowany. Wprowadzenie motywu typowego dla kultury sarmackiej i niekonwencjinalne połaczenie go ze zbroją karzą widzieć w nim nie tyle wynik realistycznego odtwarzania rzeczywistości, ile rodzaj celowej ideologicznej deklaracji zleceniodawcy, chcącego pokazać na portrecie, że jest przynależny zarówno do paneuropejskiej wspólnoty nowoczesnych arystokratów jak i szlacheckiej wspólnoty obywateli. Co ciekawe geneza tego typu francusko-sarmackich przedstawień nie ma związku z czasami Jana III, kiedy jak mogło by się wydawać za sprawą małżeńtwa króla kultura francuska powinna prznikać do Rzeczpospolitej wszelkimi możliwymi drogami. Polska arystokracja zaczęła zamawiać portrety w typie zachodnioeuropejskim masowo dopiero w XVIII wieku, często korzystając z usług artystów saskich; z czasem zwracając się do Francuzów (np. piękny portret Fruderyka Augusta Czartoryskiego namalowany orzez Louisa de Silvestre’a; w znbiorach Wilanowa). Chociaż na prezentowanym obrazie brak tarczy herbowej i inskrypcji odnoszacej się do tożsamości portretowanego możemy go identyfikowac jako członka rodu Lubomirskich. Wiadomo, że w kręgu tego książęcego roku od konca XVII wieku powstawały portrety męskich członków rodu przedstawionych w uzbrojeniu. Kilka stylistycznie bliskich wizerunków Lubomirskich znajduje się w zbiorach Muzeum Pałacu w Wilanowie oraz w zbiorach Fundacji Książąt Lubomirskich. Fizjonomia mężcznzy przedstawionego na prezentowanym portrecie przypomina jeden z wizerunków księcia Jerzego Ignacego Lubomirskiego (1691-1753), chorążego wojska Korony i kandydata do korony polskiej po śmierci Augusta II Mocnego (obraz w zbiorach Fundacji książąt Lubomirskich).


Podatki i opłaty
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%