Bez tytułu, 2008 r.

"(...) Sztuka Mateckiego ma wymiar radykalny i eksperymentalny, bywa wulgarna, flirtuje z pornografią i polityką, by w końcu przeciągnąć złe moce na swoją stronę. Zdradza zarazem szczególną, rzadką cechę - umiejętność rewolucjonizowania sposobu postrzegania rzeczywistości, rekonstruowania "lepszego świata" z okruchów tego, którym oddychamy na co dzień. Malarstwo Mateckiego ma szczególną, retoryczną siłę mierzenia się ze współczesną kulturą, również w jej najbardziej przyziemnych przejawach. Charakterystyczna jest dla niego specyficzna, nieakademicka czułość dla obrazu malarskiego i zarazem kontrkulturowa energia, która sprawia, że jego obrazy - składane z abstrakcyjnej materii farby i z cytatów, z wyrwanych z gazet zdjęć - żyją prawdziwym życiem, tu i teraz."
źródło: raster.art.pl

Przemysław Matecki należy do grona najbardziej oryginalnych twórców młodego pokolenia. Jego twórczą postawę cechuje konsekwencja i bezkompromisowość. Jako artysta czerpie z różnych nurtów i estetyk - neoekspresjonizmu, surrealizmu czy dadaistycznych strategii konstruowania obrazu polegających na uwzględnieniu czynnika przypadkowości. Pozostaje jednocześnie twórcą nietuzinkowym, nie dającym się jednoznacznie zaszufladkować do żadnego ze współczesnych kierunków. Równie sprawnie jak artystyczne inspiracje łączy ze sobą rozmaite techniki. Do najbardziej znanych jego obrazów należą prace, w których połączył tradycyjne malarstwo olejne z fotografią. Zazwyczaj są to kolorowe fotografie prasowe - wycinki z reklam kolorowych magazynów, do których artysta domalowuje abstrakcyjne elementy bądź ukrywa wycięte postaci w barwnym gąszczu, którym pokrywa powierzchnię płótna. Gęsto zamalowane, sprawiające wrażenie chaotycznych, upstrzone wielobarwnymi, nakładanymi ekspresyjnie pociągnięciami pędzla lub szpachli plamami farby obrazy stanowią metaforę nacechowanej nieładem wizualnej kultury, w której na co dzień funkcjonujemy.